Серік сағынтай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Көкше теңіз, жағаңа көктем кеп тұр,Көктем кеп тұр — аспаны көкпеңбек нұр.Жиырма үшінші көктемім бүрін жарып,Қыс қылтадан қырқылып, қыбым қанып.Көк..

Адыр-адыр, дөң-белес, қырқа-қырат,Ертең қардан құтылып гүл тағынад.Ертең анау аспанның кемеріненшұбатылып, шұбырып бұлт ағылад.Ертең менің көктемім..

«...Жиында үн жоқ. Түйенің ар жағына Қодармен тең қып асқан Қамқа, түйе тұрысымен бір сәтте үзіліп кетті. Оны бәрі көріп тұр. Қодар бір жиырылып, бір..

Балқаш, Балқаш, көл кеудеңе мұз қатты,Суық күз кеп, сынық тісін сыздатты.Шағалалар шарқ ұрады төсіңде,Қара талдар қалтырады кешіңде.Түн-көзіңе жаңбыр..

Мына ауаға тұнып қалған сықылдыМәди-жырдың мәрт, тәкаппар бітімі.Қына, тасқа сіңіп қалған сықылдыЖасановтың мылтығының түтіні.Қарағайдың шайыры боп..

«...бұлт қой анау жылаған».Есенғали.Қабарды аспан батыстан бұлтын шұбыртып,Имантай молда созады даусын құбылтып.Бұл кеше ғана «К-700» айдап жүруші..

Тағы бір жаз жалт етіп көзден ұшты,Күзден көріп күрсіндік өзгерісті.Жапырағы жұлынған жадау талдайЖалғай алмай біз жүрміз сөз бен істі.Тағы еске алам..

1.Қара жерді ақ мамық қар жабады,Сенің ізің жазды алғаш жарнаманы.Ақ қағазды алдыма мен де жайып,Жыр жазам деп өзіңе ең ғажайып,Ойға батып отырдым..

Базарда қолында шырылдап жылаған нәрестесі бар қайыршы келіншекті көрдім. Ол өзін аяй түссін деп, елге байқатпай, анда-санда баласын шымшып жылатып..

Сырласым едің, сен, кешір мені,Сен, кешір мені, сыңарым.Сынық көңілім пернесіндегіСыңсу-сыңқыл боп тынамын.Аспанның бұйра бұлтының қалыңбұйраттарынан..

«Бұлбұл құс туған жерден гүл іздейді...»Бәкір ТӘЖІБАЕВ.Гүлі қайда?Мына маңды тас басқан,Аспанымен тас қабырға астасқан.Біреу бұған ат қойыпты..

Міне, жылжып кетті көлік,Шаң жармасып баурына.Жанарға жас кеп тіреліп,Қош бол дедім аулыма.Қош бол дедім құба талға,Қимайсың-ау, көкешім.Бір жан..

Тұнық басы — Қайдауыл-Шеруке-ді,Тымық демін құм-қырман шөл іркеді.Тоқырауын неше жыл тасымай кеп,Биыл сойқан салад деп ел үркеді.Қара күз.Боз селеу..

Кеше түнде айрылмас бір дос таптым:Аты — Елес,заты — Сендік сағыныш.Мұнартады мұңлы түсті қоштап түн,Біз бейбақта — бағыныс.Мен әуелде-ақ жауласқан..

Қараман шал —Елеңдеп ертелі-кеш даланы аңсар.Қаладағы халыққа жаны ауырғанЖағадағы балықтай шалажансар.Қара көкем,Жарасып жақын болдық..

Сен мені жек көргеннен не шығады?!Сағынып жиі аларсың есіңе әлі.Кактустай отыз жылда бір-ақ гүлдер,Ессіз жан ер қадірін кеш ұғады.Сен менен..

«Көктем, мен сені сүймейтін болдым...»Бағдат Мүбәрәкұлы.Арылғалы қанша жыл бір әдеттен –Сезім суып кеткен-ді сірә, көптен.Күздігүні кеудемді..

Кеше:Маңдайында пешене бар жазылған,Дүниені тітіреткен даңқымен.Көрден аттап жан-жағында қазылған,Адал өлген антымен.Бүгін:Бұрынғыдан өзгешелеу..

Толғана алатын,Таңғала алатын менен гөріҚарағаш Аллаға жақын.Өйткені, ол бұтағын көкке жайып,Жалбарынып, сағынар көктем айын.Көктем келе болмысы..

Біздің ел қонған боз дала мынау,бөздей боп тозып кеткен бе-ей?!Боз самал соқса, қозғалады қаумұңлы бір әуен өпкендей.Жол жатыр, әне, қайыс..

Нартымен өртей салып мұң-қапаны,Тұсынан Алтуайттың Күн батады.Ымыртта күнбатыстан көшкен сәуле,Маған бар көне шерді жырлатады.Тұсынан Алтуайттың..

(Баллада)Әнеу жылы...(Жас жиырмадан сәл төмен),Маған көп сыр шертуші еді қарт әжем.Соның көбі жадымда әлі жаттаулы,Өйткені, мол құпиясы бар..

“Қара да беріш қайың боп” қаттым,нала-сырды еміп желегім.Сазды жер сор боп, уайым-батпақтыңжағасында өніп келемін.Сары да жалқын жалғыз Күн..

Әлем кітапқа кіруге ұмтылып тұрады.П.Малларме.Кеудемді көмкергем арманмен,Ақтарсам бола ма қажеті?Есімде мектепте, балдәурен,Содан соң...Қабырға..

Теңіздің тебіренген толқыны — жыр,Өлеңнің жүректе өшпес өрті — ғұмыр.Кеш түсе ақ айдынға шақырады,Сынық Ай, сыңғырлаған шолпылы нұр.Өлеңнің жүректе..