Қалау сәлеметбайұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Дүниенің мынау кеңдігін,Көрермін соңғы кешімде.Ұйқыда жатыр өмірім,Өлімді көріп түсінде...Шалынып менің тіліме,Жығылды шаттық, білемін.Мағынасыздық..

Елеңдей бермен әрнеге,Өтеді өмір ақырын.Аспанда жүзген ай – кеме,Кеудеме тастар зәкірін!Тереземнен табылып,Қоймады бұл қыс жылауын.«Жыр жазып бер!» –..

Есімде өткен балалық жағасында Ертістің,Суын ішпей Ертістің,О, тәйір, мен өрт іштім.Қараша үйде білгемін домбыраның қадырын,Ішегінен ұстағам тарих –..

(Жарым Жансаяға)Не тілер айырбасқа келер бір бақ,Сендей ерке тағдырға көнем, бірақ...Қиналам кейде күрек ұстай алмай,Байласа саусағымды өлең..

Аңсарым алаңда жүр ақ боранды,Әй, Өмір! Айыра алман ақ-қараңды.Соқыр сөз жолға шығып бара жатыр,Түрткілеп қалам ұшы ақ қағазды...Өмірде адам жоқтай..

Ғаламда бұрын болмаған, білемін, жаңа бояумын,Көктемде көбелек қанаты өткенде желпіп ояндым.Алаяр ай – көз,Көк аспан көргенде осы көрікті,Тағдырыма..

Алтайды, досым, көрмесең, ештеңе онда көрмедің,Үйрене салдым орманнан тоқуды ойдың өрмегін.Кетесің күй боп тартылып ойыңа алмай өңгені,Толқынында..

Таң шығын ғана ішугеЖаралған сәуле, ырыс-құт...Сыймайтын көрген түсімеАлғашқы тұмса тұнықтық.Жанымды жүрді жебеп кім,Қыл болып тартып қиядан?!Өртеніп..

Жазылар жыр түс көргенде бір шырынҚалам қылсаң періштенің кірпігін.Көкшіл шыңның көлеңкесі созылып,Батырады көлге бөрі тұмсығын.Ақ тұманның нұрдан..

Қарасам, қашып көк аспан,Еңкейсем сыйпап басымды –Алтайда өстім жыласамжұлдызбен сүртіп жасымды.Өртесе жалын ішімді,Тұрады қақсап білегім...Сөзбенен..