Кеңшілік мырзабеков туралы Өлеңдер ✍️

Бір мысқал мұңым, тұрмыс, тағдырым сенбісің,Болмыстан бітім, тумыстан ділім сенбісің?Туыс та, дос та суысқан күні басымдыСүйеген менің бір мысқал..

Біз кедейміз ыңыршағы айналған,Дүниеге емес, дүние ділі ойлардан.Біз кедейміз, біз не дейміз, бірақ таАлдыңғы ұрпақ шыға алмаса қайраңнан.Біз..

Біз ес білгендеҒасырдың бел ортасы еді,Бүгін, міне, ғасырдың соңғы ширегі.Қобалжиды адамзат қорқа соғып,Қорқытады әлі қордалы соғыс үрейі.Біз ес..

Буфеттерде, барлардаӨткен сәттер ұшаны –Қырық таяу қалғандаҚабырғамды қысады.Тістелеймін бармақтыТүндер бойы ұйықтамай.Құр жаюлы, салмақты,Құрт-майы..

Биылғы жыл бұралаң иір-қиыр,Иір-қиыр, құйындай үйірді бір.Қап-қара бұлт төбесінен түйілді бірҚара дауыл қапталдан шүйілді бір.Қап-қара бұлт..

Махаббат бізде бар емес пе еді дәл кеше,Махаббат бізде бал емес пе еді дәл кеше?Құлдырап қашқан құлын еді ғой махаббат,Алпыс екі тамыр, жұлын еді ғой..

Менің бір досым әйтеуір әупіріммен,Ақырын, еппен, тартыссыз, тартынуменен,Әдіспен ғана, тасбақа аяңмен ғанаҚатардан қалмай келеді малтығуменен.Алқыну..

Тәубаңа мені түсірші, Өмір,Таупиық маған берсеңші!Тазалығымды түсінсеңші, Өмір,Сенбесе де ешкім, сен сенші!Пәледен сақтар тұмар болсаңшы,Еркіме..

Тапжылмай тұрған таулардан тыпыршып соғып самалдар,Батқанда жерге үш жұлдыз басталады бір амалдар,Әуелі жаңбыр сіркіреп керенау кербез..

(әзіл)Көз сұғыңды қадама жас балаға,Кездесерсің кездейсоқ масқараға.Өз теңіңнен іздесей махаббатты,«Алла асыраған пендесі аш бола ма?..»Көз сұғыңды..

Ажалдан қорқып, өмірден қорғалақтама,Қорғалақтама, бекерге қалбалақтама!Қорыққаныңмен қоймайды тура келсе Ажал,Қарамайды Ажал ешқашан сорға, баққа..

Адал әйел – ақ періште...Барлық еркек арманда,Кездесетін пәк пейіште, о дүниеге барғанда.Армандайды бірақ бекер арман емес дүниені,Махаббатқа бас..

Ой мұңын емген, қайғыны жеңген қайырымсыз,Кейпіңіз адам, адамға бірақ айбынсыз.Ақындық деген адамдар үшін жаралған,Жаралғаннан соң ақиқат үшін..

Шаштым, төгілдім, шайқалдым,Жастық буы бар «сайтанның»Уын ұрттадым, уыт қайтардым.Буы биледі, уын ұрттадымШаштым, төгілдім, шайқалдым.Шаштым..

Шашыңа ақ кіріпті ғой, айналайын-ай,Уақыт сені де жіпсіз байлағанын-ай.Өмірге опынушы едің, опасыз жалғанОсқылап «бет-жүзің» демей..

Табаным талай шоқ басып,Қып-қызыл отқа күйді ерін.Тарпаң ем, тағдыр ноқтасынСалғызбай басқа сүйредім.Салғызбай қайда барайын,Артық деп пе едің мен..

Өзімді-өзім жеңе алмай жүрген бір кезім,Жеңе алмауыма себепші – бірден-бір өзім.Өзімді-өзім кінәлап салыстырамын,Қабілетім кімнен кем еді, кімнен..

Тағдыр, басқа не салсаң да көнермін,Қасарсаң да, қабарсаң да көнермін.Тұтылармын, ұтылармын мен сенен,Шым-шымына кім батпайды тереңнің?Тағдыр, мені..

Бұл кісілер – біреудің қайнағалары,(Қайнаға болып туды деп ойлама бәрі.)Ойнақтап кеше отыздың орғылында олар,Жайқамағаны қалды ма..

Құс қанаты талса, қонатын шығар,Адам қанаты талса, жүрегі соғатын шығар,Адам жүрегі құс қанатындай,Соға-соға ғұмыры қысқаратындай,Бір күні демалатын..

Есімде жоқ ең алғаш жылағаным,Айды әпер деп аспаннан сұрағаным.Бақыт деген сол шығар – жылағандаБілмеу шығар жанында куә барын.Одан кейін есімде..

Кеттің ұшып құс секілді,Көргеніміз түс секілді,Қорқам бірақ жоруға.Рақаты көп тұс секілді,Қылмысы жоқ іс секілді,Қалқам, бірақ соңындаСуға шайған нәл..

Кеттің ұшып, қалдым жерде,Сағынышқа салдың демде...Сен – көктесің, мен – жердемін,Сен – періште, мен – пендемін,Жаутаңдаймын әркімдерге...Кеттің..

Ғашықтық – азап, азабы ғажап бірақ та,Дертінде тозақ, деміндегісі жұмақ па?!Шын ғашық болсаң біріңді-бірің жылатпа,Жылаттың екен, жыласын ғашық..

Басымды салдың-ау сарсаңға,Жүрегім айналды шаршауға.Жүйкем де жұқарып барадыНе істейін, не істейін мен сонда?.Жанымды жедің-ау жегідей,Дел-салмын.Жын..