Серік тұрғынбеков туралы Өлеңдер ✍️

Маңдай соры – үш батпан,Тағдыр мықтап ұстатқан.Қыс алғанда қыспаққа,Аштық тартты пұшпақтан.От өзегі өртеніп,Кетті елден еркелік.Бір күрмеуге..

Барақ бақыт іздемепті өзгеден,Бірақ жікшіл жалғандыққа төзбеген.Бақасқанын батылдықпен басып ап,Бір-ақ жолды – шындық жолын көздеген.Бірақ заман..

...Ол заманда шалдығыпты, шаршапты,Содан әкем мекендепті «Қарсақты»,Қобызымен күңірентіп Қарабас,Қалың елін қанатымен қоршапты.Қарт Қарабас тоқсан..

Аспаннан да асқақ-ауАқындардың арманы.Қолдан қылыш тастамау – Батырлардың арманы.Туған жерге гүл өссе,Ол да болса қуаныш.Жарқын жайсаң жыл өтсе,Ол да..

Кінәлап босқа өткенді,Қайтемін айтып өкпемді.Онан да, досым,Осы күн Сағынып жүрмін көктемді.Ғаламат болды бұл неткен?!Арылмай ғалам..

Бейбіт елде болмаса да қатал күн,Бейқам жүріп «шала қазақ» атандым.Арғы тегін анық білмей атамның,Ар-намыссыз «шала қазақ» атандым.Қасиетін..

Қайнарым тұнық болса,Қайғы-мұң ұмыт болса.Әсемдік,Әдемілік – Әдет пен ғұрып болса.Бақта гүл жасыл болса,Айтқан сөз асыл болса.Дүниені дүркіреткенДүр..

Ауыл, рас, өлмейді – малы болса,Мал бағатын халықтың халі болса.Сол малдың да қалмады сау-тамтығы,Азаяды, құриды әлі қанша?!.Осы бір жай жанымды..

Сары алтындай сақталған сөзім менің,Тағдырыңды жиі ойлап көз ілмедім.Сөз – бала ғой,Баладан анасыныңҚай уақытта көріп ең безінгенін?!Сөз – бала..

Жоқ сияқты бұдан басқа жұмысым,Осы өлеңді жазып жүрмін кім үшін?Соны ойласам өртенеді өзегім,Соны ойласам тарылады тынысым.Тағдыр неге тарын болды..

Жансын лаулапЖүрегімде от барда.Көздегенге жетпей көңіл тоқтар ма?!Қайран тілім – Терісіндей серкенің,Қайта-қайта түстің-ау сен көкпарға.Ұрпақ болса..

Мен ақынмын!Ей, досым, мен ақынмын!Қауырсын бар астында қанатымның.Тас төбеңде жұлдыздай жарқыраймын,Қарап қалсаң – ішінде қара түннің.Мен..

Созылып неше сағат, неше күнге,Жатырмын аурухана төсегінде.Бәлкім, бұл жан-жүректің сілкінісі,Жоқ әлде бейнетім бе, кеселім бе?!Таласып, тайталасып..

Барасың ба болып кекті, Семейім?Шер-шеменге толып кетті көмейің.Әкем едің – асылайын мойныңа,Шешем едің – емшегіңді емейін.Болсам-дағы қанша батыр..

Бұл өзі қайдан шыққан «жетім бұрыш»,Болғанмен бағытың дөп, бетің дұрыс.Қазақтың өз жері емес,Өз елі емес – Келгендей басқа жақтан секілдіміз.Азамат..

У ма,Су ма, кім білсін ұрттағаны,Өзі мысық болған соң – мұрт болады,Көзі қысық болған соң – Сөзі пысық,Ашымаса қайтесің жұртқа жаны...Терең өзен..

Достастырып адамды – сырластырып,Бас қостырып – құрбы ғып, құрдас қылып,Айдан, Күннен, Аптадан келген сайынАлаң болып күтемін бір жақсылық.Бір..

Көшеде,Тар қуыста – қалтарыстаТақаспа, тайталаспа, арпалыспа!Ағайын, абыржымай Алаңға шық,Айтуға Ақиқатты арқа қызса.Халқыма қайғы, реніш, мұң..

Ұлы дейміз Біреуді,Ұлылығы Зор ма екен?Ұжұмаққа апарарҰлы Жібек жол ма екен?!Айнымасқа ант бергенАнталаған қол ма екен?Дәстүрімді дәріптеп,Салтымызды..

Жақсы бір хабар естідім,Жадырап кетті жан кенет...Көзіндей болған ескініңҚазақ тіліне қан керек!Тұманды мынау торланғанҚуатын арай таң..

1Таулы мекен, гүл дала,Жарасатын тұлғаңа.Көз тоймайтын көркіңдіЖеткізе алар тіл ғана.Жалғыз шығын сол ма екен,Мыңдаған үй... бір бала.Уа, тәңірі..

Қан жоқ,Сөл жоқ сұп-сұрғылт реңімде,Қалай төзіп барамын тірі өлімге?!Емі-домы әзірге табылмай тұр,Үш жарам бар – Ұшынған жүрегімде!Бірі – Арал –..

Біз асқан асу, тау-құз көп,Мерт қылып махаббатымды...Жетпіс жыл бойы«Наурыз» деп Айтқызбай қойды атыңды.Жетпіс жыл жуып жанардыКеудемде қайғым..

Айып жоқ айтқан ақыннан,Айтпасқа қоймас қаламы.Дүние түгел сатылған,Қайтсе де сатып алады.Мінгендей болып күймеге,Алаңсыз жүрген қазақтар.Түйе ме..

Айрылдым мен...Бәрінен де айрылдым!Қалтылдаймын қайығында қайғымның.Заманында тыпа-тыныш Елімнің,Аманында аспандағы Ай, Күннің.Қара жердің құнарынан..