Дәркен танабаев туралы Өлеңдер ✍️

Мына көктем толқытады жанымды,Кеудемдегі маздатады жалынды.Ақ нөсерде сабалайды аямай,Өкпек желде қайнатады қанымды.Қарындасым,ойнамаңыз..

Жәудіреген қара көзің тұңғиық,Тереңіне тартып алар мұң құйып.Жанарыңнан күннің нұры шашырап,Қара кірпік қасқайыпты тым биік.Жанып тұрған, сұлулығың..

Өмірдің өзі сын болар,Естелік болсын сәулешім.Қуансаң күліп есіңе ал,Бақытты күндер әуресін.Қайыңды тербеп жел тұрса,Көңілсіз күздің лебімен.Мұңайып..

Бота көзің ұясына батқанда,Күннің нұрын кірпіктерің жапқанда.Ғажайып мұң махаббаттың әлемі,Сиқырымен жұмағына тартқанда.Жүрегім де тек өзіңді..

Көңілсіз көше,Көңілсіз үйлер қашанғы.Қызарған ай да,Көңілсіз сәуле шашады.Көңілсіз көктем,Көңілсіз әлде көңіл ме?Көңілсіз достар...Өкпесін сырттай..

Не болды маған білмеймін соны өзімде,Ұйқы да қашқан, күлкі де жоқ-ау көзімде.Кеудемде күйік бір сәтке тыным бермейді,Толқытқан мені қимастық әлде..

Түнгі көктем. Байыз табар тіршілік,Қайың, терек тербеледі күрсініп.Жаңа ғана бүр жарғандай өркені,Тұрғандай бір шоқ сезімге тұншығып.Қала мүлгіп, түн..

Сен сондай қатал ма едің,Келіп ем тізгін бермей.Салқындық танытсаң да,Үмітті үзгім келмей.Сен сондай қатал ма едің,Қазір-ақ жарылардай.Тек сыртың сыр..

Жүректе жылу бермеді,Жанбай-ақ қойды пендеге.Жоғалтқан жырым сен бе едің,Өшірем оны мен неге?Әлде сен, мені жек көріп,Жанымды жұмбақ түсінбей.Өзімшіл..

Есімде жаным, есімде,Жеткізгем алғаш хатымды.Болмысың тұнып жүректе,«Қалқа» деп жазғам атыңды.Сүреңсіз күндер өтуде,Үмітсіз елес алдаған.Жабырқау..

Сабыр ет, жүрек сабыр ет.Алқынып қайда барасың.Ерік бер аздап ақылға,Байқасын ол да шамасын.Сабыр ет, жүрек сабыр ет,Мінімді кімге тағарсың.Жаралы..

Сүйкімді едің қырдың қызы,Сезім көлін шайқадың.Сыңғырлаған шат күлкіңнен,Мөлдірлікті байқадым.Күз еді бақша арасы,Жүректе жалын ойнаған.Қайыңдар..

Үлбіреген ақ жүзіңе,Қызыл алау жүгірген.Алатаудан ай аунап,Саябаққа үңілген.Оңашада сырласқан,Тауып алып біздерді.Жапырақтар мұңдасқан,Алматыға күз..

Ұнағың келді о баста,Айлаңды бірден асырдың.Жүрекке терең үңіліп,Ішіне шоқты жасырдың.Көзіңнен көрдім сол шоқты,Күлкіңмен соны үрледің.Тостың да..

Өшірмек болдым, су септім,Тежеп те көрдім отымды,Сезімім мені құл етті,Қойғандай кесіп сотымды.Отырдың күліп жүректе,Құл еттің ырық бермедің,Ырқыңа..

Қандай сиқыр байлап қойды,Саған аңғал басымды.Қабағыма қайғы толды,Жасыра алмай жасымды.Көкейімде сезім бұлақ,Сыңғыр қағар естігін,Құсалықтан жаным..

Саусағыңмен айқасқанда саусағым,Бір өзіңе сенетінін айтпады ма, қалқам-ау?!Жұдырық боп түйіліпсің кәусәрім,Бұл қайғыны қиын боп жүр..

Айырылмастай серт беріп ек,Салқындық бар арамызда.Қодары жоқ бұл заман да,Түсініспей барамыз ба?Жатахана терезесін,Жүрмін тағы күзетіп.Айлы түнде..

Тау суындай мөлдіреген,Жүрегіміз біздің ақ.Рахатқа бөлеуші еді,Екеумізді күзгі бақ.Сары алтыннан шашу шашып,Үзілетін жапырақ.Жұлдыз біткен..

Ақ көңілім алып ұшқан,Алып келді өзіңе.Ет жүрегім суып-ысқан,Көңіл бөлші сөзіме.Жанды жүрген нұрға малыр,Ұшқын сенің көзіңде.Жүрегімнен жыр..

Жүрегімді табындырған,Аяулыма не десем.Сағынышым сағындырған,Бұрылмадың неге сен?Жалғыздықтан жабықтым ба?Тек өзіңсің аңсарым.Өн бойыма нұр..

Жаңбыр жауып басылмады,Сен де күліп қарамадың.Ақ жауынға малындым да,Бақты жалғыз араладым.Мөлдіреген жанарыңнан,Нәр алып мен келіп ем.Күлім қаққан..

Басыңа қонған бақытты,Байлаулы деп ойлама.Бақытың-біреу, қайғың-мың,Түбіне жетер ой ғана.Бармақтай бақтың бағасын,Түсінбес құнын кей кісі!?Бақытың..

Аласұрған бір сезім бар бойымда,Өзіңді ойлап жаным менің уайымда.Бұлбұл сайрап тереземнің тұсынан,Әнге салар қалқам, өзің жайында.Күміс күлкің..

Сезімім кернеп жүректі,Ақ қағазға төгілер.Жабыққан жаным жай таппай,Көңілім бұлттай сөгілер.Жатамын күйіп, өртеніп,Деміне алау сезімнің.Өзің деп..