Сұраған рахметұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Келе жатқан күндерге шашамын жем,Өз ойымды іздеймін ашалы іннен.Ізім түскен соқпақтар– айшықты өлең,Әр қиқым шөп сөйлейдіШашаны ілген.Шабыт білте..

Етегіне оралған көк сағымның,Көше бойы көгершіндер. Ағым мың.Үшінші көз, көрмейтін безЗағип көз,Керегі не жарқыраған қабыңның?Бәйтеректің тамыры..

Тұманды кеш, бейуақыт тыныштық,Бетіме кеп еріген қарТым ыстық.Желдің демі мейірімді ме тағы да?Құрақ үсті жаудыраған күміс түк.Қайтқан қаздар..

Киер киім, мінер ат, жеген астың,Киесіне жолығыпКебек астым.Қаламымның ұшындаҚарға ізі,Қасиетіме қақырып, негеМаспын?Етегінен қарманып еге..

Тесігінен есіктің жел кіредіМұң көшпелі.Көлемнің солды реңі.Тарғыл мысық секілді бүктетіліп,Ай сәулесі аунағанЖер күледі. Тау басынан тұманның қанаты..

Көңілсіз көктем марғау, жаз ақпандайОны мен тағы көрдім:(Азап қандай?!.)Кешегі елес күнімТек түске еніп.Кешегі «емес» «мінім» ғажапБалдай.Елесі келсе..

Өлеңінен,Сөйлемдер нүктесінен.Өкініші көп күндер шықты есіненҰлар күннің дүрліккен арасынан,Ерте жазған бір хаттыңБүкпесінен!Тың қасырет табылды..

Қараөткелдің аузында қалған ұмыт,Қайран күлкім, мен сені іздеп келем.Жапырақ жыр, қаз даусы, Тізбекті өлең,Қалқып ұшып сөнеді сынық талдан.Қыс..

Сыбырлы күндіз сіңіп алыпты,Қонақтап бозғыл ырғайдың үстін.Мейірім түнеген жылы мамық түн,Ұясы сынды сырнай дыбыстың. Ғайни күздің жанарындай..

Төбеден шашым қашты бас ауырмай,Қап-қара Айдың сұсы өктемЖасауылдай.Ала мысық құйрығын сілтеп қойып,Көлеңкенің көрпесін Басады ыңғай.Бір ғажайып..

Обалды күндер отқа өріп,Жоғалған сенімПырағы.Кісінесуді артқа бөктеріп,Кім бүгін жалғызсырады?Телміруменен, тесіліп,Талықсып түсті мың кірпік.Арай да..

Көмейіме кептелген соңғы сырдыАқтара алмай жатқандаСорды ішімді...«Қанат бер» деп халқымаҚарап едім...«Тағат тап» деп тарамыс торды ұсынды.Үскіріктен..

Әудемнен келген әуенмен: Тамшылап...Мұңдар әдеміМың шуық тұнған мәуеңде,Құстардың салғанҺә – демі.Жып-жылы жүрек балапан,Жұмулы көздің алдындаАқ.Аялы..

Байрақ ел, қамаулы ойҚайрақ Түрік.Қайтқан бақ... қан езеді май қаптырып,Жүзінде ұстараныңМұң ұлиды,Сирағын қақпандағы шайнап тұрып.Жұлдыздың..

Меңіреу үнсіз, жасыл аспанда шуақты,Көмейінен мұң саулап,жалқы қу ақты.Боз дала боздады арайлы сағым астында баяу:Ала қыраттар сапырып барлық..

Боз шудасы желкілдеп бұлт өтеді,Күз моншағы төгілген күлте тегі.Шылауышты әжейдіңмейіріміндей,Күннің көзі әредік жылт етеді.Шың самайын жасырып бұлт..

ІСансыз ғарыш бекеті, өскен шақ келешек кереметінен бе,Кету-келу мерез-мерзімнен өтіп, табу-таусылу безбен-таразысына теңесті.Жақсы мен жаман аралас..

– Көп жыл бұрын көсемнің қап-қара едісамайы,Ниетінде күйе бар, ақылы да анайы.(Алқымы аздап ісіген.)Сол қара шаш ағарды уақыттың күшімен,Бірақ арам..

Келте долбар, кесінді тұжырымын,Кесіп жеумен келемізЖүз ұрының.Қайратым мен жанымдыҚажалайды,Майда тілден сырғыған бұжыр Ұғым.Сабырлы кем..

Ата қасиет тірлік заңымен, Жазады шырмауық пасықтар аңыз. Қатыгез дәуірдің сұмдық Лаңымен, Қаңғыбас қаңбақтай лағып барамыз.Жабықтан төгілген аспан..

Шулаған қаз үніндей ме,Сөз көгінде бір гәп бар,Ойнақ салды кеудемдегі кимылы әрліырғақтар.Балапанның шиқылына бастау қосыпшылдырын,Тікенектің..

Келешегім ертеңгі – жұлығы жоқ кебісім, Мендегінің бәрі бос... Сендегінің тегі шын.Таңға жақын көрген түс аян болар деуші еді, Ертегіңнің күшімен..

Иттің көзін шоқыған тауық келіп іңірде,Қара қарға кебіндей қараңдау сол дүбір не?Ырылы бар тағыныңТауық қашқан... Қағынып.Сол сөдегей іңірде түп..

Суға шомған ай нұры жағалауға батады, Қарт жағада қашаннан жылы мейір жатады. Көк жүзінен тағы да жұлдыз ашты Біреулер, Жер үстінде жетесіз..

Адал болмас жұрт қардай,Ісек-тірлік азып кетті азуында құрт бардай.Айналып ем сондай сәтте жаздың жасаңкөркіне.Аққу қонды,Айдынына ақ жібекті қақ..