Сұраған рахметұлы туралы Өлеңдер ✍️

Бұрыс қарап жүрсем деДұрыс деймін.Көрінбейді бір түйір күріштейМін.Құс жолында құлын жырҚұйғытады.Кештің мөлдір кірпігіКүмістей мұң.Ат тұяғын..

Ол зіл атты, көп қаздарОққа ілінді.Оққа ілінді, от ойнап,Шоқ бүлінді.«Мергендігі», – дейді оны,Жерленді ұғым:Көкке ұшқан көрсетіпКөк..

Мұң Қарасу,Мың үйрек, құрақ аумақ,Бүйірінде БүркіттіңҚыран аунап...Шыңның күміс төбесінЖелпіп қойыпУыс бұлттыңЖиегі тұр алаулап.Ала мұзарт..

Аяз деген– ең кереметтүзгі іспар,Тереземе өрнек салдыКүзгі үш қар...Беу, қараша,қайран желдіқаймақты.Зәрлі аспанда қалқақтады«қызғыштар».Аяз деген –..

«Қол жетпес» деп аласаныЗаңғар қып,Кеудемізге шоқ тұтатып,Нан қарыдық.Кәрі атаңныңСақалында ілбимізСары атанның Табанына жалбарынып.Шалдар..

Арс-арс етіп тас жолдақаншық етік,Жүрегімді барады жаншып өтіп.Күн кетеді осылай күрең жолмен,Әр сақалдың талшығын мансұқ етіп.Көсе болар сол..

Ақиқат. Тұзым, дәмім,Аспанда тудым ба депызыңдадым.Ыстық жырлар көз ілді,бұзылды ағым;Ай бетінің көрдік біз сызылғанын.Сызылғанын байқадым..

Түн емес қара шуақ –түн дегенім.Басымнан жауып тұрдыБүлде мен Үн.Қасымнан сылдыр қағыпқашады арық,Үнсіз мұң,Тілсіз әуенҮндемегін...Тірлігім..

Айнаға сенбеймін, қайтемін, «айна ғой, ол мүлде», - деймін де!?Аңызи долбарым жаңғырық соңынан қалмайды...Платсыз формалар,Қоғамдық, ұжымдық (ұр да..

Теңізде Моцартпен Ай қаңғыр...Толқында әуені, шуағы.Үнсіздік...Делбесін жайған гүлқуанып!Шексіздік шетінде мұң сүзгі, таусылмас ықылым.Ауада түтіні..

Басыңа келген ойларды үркітіп, басыңа –қарсы тымағың...Жап-жасыл ғаламың төбеңнен төнеді,жаныңда жарты жұмағың!Барлық сұмдыққа шыдаған..

Арланның алыста ұлыған үнінен мейірімқұлаған жаһаннан,Ай шіркін аунақшып, кең балақ сайлардыңазуы қышыған,Жылы қан иісінен қыңсылап күшіктер..

Бір толқып, өксіп жылап ап, желмененкеулеп,Өткінші бұлттар үркіп келеді өкшелеп көктемқуалап,Өртеніп барады өлең кернеген кеудем,көктен құлаған.Ой ..

Танпынар сатысы тым биік, тұңғиық аудаймөлтеңдер,Төңкерген мыс қазан секілді Ай жүзген теңіздіңбедері өртенген.Қыш тастың сұп-сұры бетінде..

Алыстап барады бұлт қабаттарында,Архимед шеңбері секілдіҚұстар!Оларға кеңістен жол беріледі тылсымдарсыбырлап,Оқиды қанаттарымен соңғы..

Жылқылар түнейді бағзы Қарашыңында,жылғалар қашады бұлақтар күңгіркісінеп...Қара шың – аттардың отты қарашығында,Ойменен ойнайды күндізгі..

Ұшады ойларың, ұшады төбеңнен бір-бірден,тізіліп, ұшқыны ақ қардың,Құстардың қанаты секілді, толқулар, қоштасу – күз үні,Тағылым сауабы шырмайды..

Аспанға шомылып, жаңбырмен жанын,қолын жуады,Ең соңғы ерменнің дауысын естидіоның құлағы...Өкініш, өкініш, өкініш бәрі де дейді тәңірі,Өмірдің..

Әр бұтақтарда ілулі құстың қонағы – құттұрағына,Сомдаған кітаптар сұмдық сұсты жинайды,жүкті қалада,Кешегі метаөрістерден өшкіндеу нәр түскенсүт..

(идеограмматикалық үн...)Жаңа ояндым, жапырақтар жанын негекеш ұқтым?Үнсіз үміт шақырады, шуақ тұнған жырақта әр...Қарақ – таңнан, жаратқаннан тағы..

Кітап бедерлеріне ұқсайды бөрене кесінділері,Бұтаққа көлеңке түнейді, үрейлі елестер түрі,Қабығы алтындай сарғыш кемерлі кеш үлбірегі.Өңшең өлі..