Исраил сапарбай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ей, Қара түн, жұлдыздарды қылғытқан,Құтқарсаңшы қу тiрлiктi құлдықтан! Алтын айдар туса деп ем бiр сәби Ақиқаттан, Шырылдаған Шындықтан.Ей, Қара..

Жесiр менен жетiм көп, Елге қарар бетiм жоқ. Серкелерiм семiрдi Бiр-бiрiнiң етiн жеп.Обыр менен жебiр көп, Оңып тұрған жерiм жоқ. Жұтынуын қоймайды..

Тағы бiр гүлiм солды ғой,Тағы бiр күнiм өлдi ғой.Баяғы қазақ – сол қазақ,Баяғы Құдай – сол Құдай!Қанша жыл салдым араға…Жаңарған – жалғыз..

...Кеудемде менiң бiр шам бар Мың өшiп, күнде мың жанған. Жанымда менiң жүр шалдар Құлқына ары құлданған.Мақтауға кiмдi лайықтап, Даттауға кiмдi..

Қара суға семiретiн Қайғысыз, Қара жерге мен енетiн жайды сыз. Терең қаз да тепкiлеп көм көрiме, Мен жатайын жаным сүйген Ләйлiсiз.Сен жылама, Ләйлiм..

Көкке Тәңiр иелi, Жерде – қабір киелi. Қабiрде ме, қапта ма Хан Абылай сүйегi?Кiмдер кетiп...Кiм қалмақ?Кiмдер мәңгi құл болмақ?Қапқа түскен..

Ұлым, менi «Кеңсайға» қойма, өтiнем,Аулаққа да әкетпе әулетiмнен.Әулекiлер,шошытқан әлдекiмдерАруағыммен қауышам қай бетiммен?Санатына, сапына..

Жарық күн – жалған, жасанды,Алдана берем қашанғы?Қағiлез қасап – қу заманШашымды ал деп ем, бас алды.Басым жоқ, екi иық бар,Сұмырай, сұрқай сиық..

Шекпен киген шендiлер, мансаптыларӘлi талай сабазды сан соқтырар.«Өгiзқара күшi бар» өзiмшiлдерӨле-өлгенше өз құлқын аңсап тұрар.Аттан түсiп..

Ұрпағың туса қағынып iштен, Салтыңды қайтем салынып iшкен? Өмiрдi қиып кетпедi қанша Өкпе мен бауыр қабынып, iскен...Қашпаған қайбiр қиюың қалды?..

Дастарханымызда ащы да тұщы жетерлiк,Бiз жайлы, апыр-ай, не ойлады екен бөтен жұрт?Жетiге келген көктегiрге де көтердiк,Жетпiске келген көкбөрiге де..

Әттең-ай, Өкiнiштi,Өкiнiштi-ақ...Қалғаным Шексiздiктiң шетiн ұстап. Желкемнен жекiредi жендеттейiн Аптаның жетi күнi – жетi қыспақ.Жетi күн өте шықты..

Қасiреттiң қаншығы Әуселемдi әуiр ғып, Жүрегiмдi жаншыды Қорғасындай ауыр жүк.Сонда-дағы, сорлым-ай, Сенi аяйтын халде емен. Көз алдымда – солғын Ай..

Көгенге көзi көнбеген, Көкiрегiнде шамы сөнбеген, Iрiден iзет көре алмай Iрiген iшi шерменен, Санасы самсоз жүрсе де Санатқа, санға енбеген, Асып бiр..

Жалғанда мынау мiнәйiмАдамның бәрi арманда…Қор қылма менi, Құдайым,Құлқыны құдық жандарға.Көзiне алтын жалатқанЖан едiм қызды жар тұтқан –Сақтай гөр..

Ту биедей тартып тұр заман iшiн, Таңдамайды – ақпысың, қарамысың. Аңдып жүрген Ажалдың қаңғымасы Қазағымның табады қарақұсын.Қыр соңыңнан қалмайтын..

Жақсысы атылған заман, Жаманы сатылған заман. Еркегi қатыннан жаман, Қатыны шатылған заман.Iбiлiс ылыққан заман, Бүлiнiп, былыққан заман. Құлқыны..

Жетiмдердi қарғама,Жесiрлердi алдама. Түңiлсең де тiрлiктен, Тiл тигiзбе Аллаға.Жетiм өсiп, ержетер, Жесiр бесiк тербетер. Анда-санда Алланы Аузыңа..

Сiлкiн, Бауке!Бар болса аруағың,Сен болмасаң селк етер зарыма кiм?Тарылады пейiлi тiршiлiктiңШаңырағы шайқалса шаруаның.Сiлкiн, Бауке!Бар болса..

Өлген соң ақындардың бәрi аяулы, Үйрендiк тiрiсiнде аямауды. Көбейiп бара жатыр көпес үйi, Азайып бара жатыр Абай аулы.Халық та, ұмытқандай хан да..

Ел еңсесi естi ұлдыЕзетiнi қинайды.Тiршiлiктен бес күнгiБезетiнi қинайды.Не өлi емес, тiрi емес,Көкiректi бiр елесКезетiнi қинайды.Соны көнбiс..

«Сайра», Қарға,Сайрамасаң көңiлiң жайланар ма? Гүлжұмағын жайнаған жаулап алып, Бұлбұл әнiн сен айтсаң, айла бар ма?..Әуенiңе болайын, ырғағыңа..

Мықты болсаң өмiр сүрiп көр бүгiн! Есiктi кiм, еншiледi төрдi кiм? Қасиетсiз қазымыр бұл заманға Қажет боп тұр өжеттiгiң, өрлiгiң.Қажет және..

«Iш қазандай қайнайды, Күресерге дәрмен жоқ». Жанды жалын жайлайды, Жанашырдан жәрдем жоқ.Жан жарасы асқынды, Жазатұғын айла жоқ. Қойға шапқан..

Бiр-бiрiңнiң артыңа шала байлап, Үлкенiңдi саласың балаға айдап. Тәңiрiңдi танымай, тайқазанда Шала пiсiп жатасың, шала қайнап.Сауысқанның салтындай..