Исраил сапарбай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жаратқанның жай күніШегірткенің айғырыұшып келіп алдыманиетімді көргелі«Маған тамақ бер» – деді.Емеспін ғой кембағал,Көне кеттім мен де оған.«Тамақ..

Ит үреді,Адам айқайлайды,Сауысқан шықылықтайды,Көгершін пырылдайды,Шымшық шырылдайды,Қораз қышқырады,Ат пысқырады...Қай-қайсысы да өзінше..

Жалқау қызды Ленкадай,Айтыңдаршы, кім көрген?Өзі шолжаң, еркетай,Сүйретіліп жүргенмен.Айтсаң, тілді алмайды,Оңалатын түрі жоқ.Жұмысқа да..

– Перімісің, сайтанбысың?Пысықпысың, жалқаумысың?Анясың ба, Ивасың ба? –Айта қойшы, кім қасыңда?– Ивамын ба, Анямын ба,Керек болсам, танып..

Әкесі:– Ұйқта, ұлым, ұйқың қансын, тағы ұйқта,Демалғаның ұнайды осы қалыпта.Тербетумен бесігіңді қанша күнТәтті ұйқыңды күзетумен шаршадым....Әлі..

Олар он екі еді.Бір-бірінен ұзап шықпай, амалдап,Бүгін олар алыс жаққа жол алмақ.Алдарында атамекен – ұлы ана,Ұйқы көрмей күтіп отыр алаңдап.Күтіп..

Әйелі:– Күні бойы шахматпен әуресің,Сол немеге сонша неге ауды есің?Еркегі:– Көк аттыны ұнатпайтын көлденең,Көп өнердің көкесі ғой ол..

– Қабіріңнен, қадірлі дос, тұр, кәні,Сен емессің қараңғылық құрбаны?Жалғыз қызың жетімсіреп қалмасын,Сол емес пе ендігі өмір жалғасың?– Аман-есен..

Көктемгі кеш болды деп,Қала ішіне қараңғылық қонды кеп.Біз отырмыз қарап қойып сағатқа,Сәлден кейін басталады сабақ та.Ол сұрайды мені тағы жоқ па..

Маринкамыз айнымайды сылқымнан,Шашы қандай қысқа ғана қырқылған?!Күлгін түске боялғанда шашы анық –Жүре берер гүлдей жайнап, жасарып!Опа-далап..

Загорьяның сүюші едім бір қызын,Сол болатын қызғалдағым, қырмызым.Сүйіктіме,жаны таза мөлдір, ақҮйленбедім, үйленбедім мен бірақ.Кім біледі, өзім..

Қалдырмастан нүктесі мен үтірінБілгім келді көпшіліктің пікірін:– Айтыңызшы ақ жарқыным, ардағым,Өтірік пен шынның ара салмағын?Бір-біріне ұқсап..

Жаның ләззәт табатын,Ән ғой шипа, даруың.Жауға қайрап салатын –Керек кезде қаруың.Балқып, еріп жан-денең,Елжірейді жүрегің.Тыңдай білсең, ән деген..

Мен – арамын, арамын,Гүлден гүлге қонамын,Шырын балын сорамын,Асыл нәрін аламын.Қамын ойлап үй-жайдың,Қыс азығын жинаймын.Тергенімді тірнектепАдам..

Сауысқан жерге жақын қанат жайды.Аңшы иті босқа әуре боп далақтайды.Шыға алмай шырқ айналып көк шалғынды,Байғұсың ауа қармап босқа алқынды.Не керек –..

Сауысқандар ағашқа көптеп қонды,Жердегі мысықтыөздерінше ермек етпек болды.Айнала ұшып, бірде жақындайды,Бірде шықылықтап күлісіп,Бірін-бірі..

Сары маса түні бойы әндетті,Дегбір қашты,ұйқы ұшты,әл кетті.«Әніне» оның селт етпеді жүрегім,Өйткені мен – иісалмастың бірі едім.Жайсыз ызың жайлап..

Тыншып тынған тауға да,Сыңсып тұрған бауға да,Жандыға да жансызға,Қара тастай қамсызға,Шаш етектi шалғынға,Балауса гүл – балғынға,Құлан иек таңға..

Үнiң қандай көп тiлдi едiБылдырындай бал бұлақтың?!Күйiң қандай екпiндi едiШабысындай арғымақтың?!Күмбiрлесе күмiс ағын,Көңiлiмнен мұң қашады.Менiң..

Сағым қуған сахара саяғындай Заман көші заулайды баяғыдай. Алты жасар баладан аумай қалған Адал, аңғал құлыңды ая, Құдай.Алты жасар баладай қылығы..

Өмiр тозып бара жатыр, Арман озып бара жатыр. Болашақты қолға алып, Тұран, Болмау үшiн Заманақыр!Кiмге керек жұмыр басың, Жұртың үшiн туылғасын?!..

Е…е…ей!Балығы тайдай тулаған,Бақасы қойдай шулаған.Жатырдан жарып ұрпағы,Батырдан басқа тумаған –Тұран-ай!Төбеде қалқып қыраны,Төскейде балқып..

Еңiсте жүрген ел болмас, Етектен кесiп жең болмас. Еншiлеп алған ауруға Екi дүниеде ем қонбас. Ананың сүтiн арда емген Атадан бала кем болмас...

Иыққа келiп бас қонбай, Әбiлет бiздi басқандай. Жаратушы ием көзiне Қараймыз қашан жасқанбай? Болмашы тапқан, татқанға Боламыз асып-тасқандай. Аяқты..

Ереуiл атқа ер салмай,Еңку-еңку жер шалмай,Ел iшiне зер салмай,Ертеңгi күннен еншi алмайЕрлердiң iсi бiтер ме?!Жолбарысша жонданбай,Арыстанша..