Исраил сапарбай туралы Өлеңдер ✍️

Абайлан, балам, абайлан, Алды-артыңа қарайлан. «Абайлан» деген Абай да Тақсiрет тартқан талайдан... Тар кезең келсе, дос-жаран Табыла бермес..

Жапырақ жанбай өртендi, Жac сәби өспей ерте өлдi. Жетелеп кеттi Жезтырнақ Желкiлдеп жүрген еркемдi. Көлдерiм менiң көркем-дi, Белдерiм менiң..

Қара орман,Қамысты көл,Қайран, бауым...Қайтерсiң әлдекiмнiң сайрандауын.Миықта мысқалдайын мысқыл жатса,Мүмкiн бе қабағыма қайғы алмауым?!Жайылып..

Сәбидей күлiп бiр шуақ алдан, Желегiм қашан жайқалар? Алқасын тiзiп сыңсыған, Арман, Ауылға сәлем айта бар.Сыңсып бiр ұшқан шағала ма едi, Қанатын..

Таз-тақыр жолдан тайғанап бүрсiз табаным, Ауылды тастап қалаға қайтып барамын?Талтаңдай басып баратқан менiң соңымнан Жаутаңдай қарап жанары қалды-ау..

Салбөксе ел,Сарқынды көл,Сасық ауа...Саған да кейбiреулер ғашық-ау, ә!Ауыл жоқ,Алай-дүлей дауыл да жоқ,Аулаққа кеткiң келер басың ауа.Қорымжай.....

Сөз салар сабаз таппай Сабалаққа, Жанарым жаутаңдайды жамағатқа. Сiресiп әкiм отыр «әткеншекте», Сыра iшiп ақын отыр саябақта.Қарабай қамшы үйiрiп..

Мөңiреген бiз – Сиыр, нарық – Тұлып. Уәде – семiз, хал-қадыр – арық-тұрық. Қалталы мен балталы Батыраштар Қазағымды тастады қарық қылып.«Өз күнiңдi..

Келiп жатырсың,Келiп жатырсың бiр-бiрлеп,Қоңыраулы көшiң күмбездей көне күмбiрлеп.Тәңiрi – қалқан,Тағдыры тарпаң ел едiң,Таусыла қоймас талайға дейiн..

Көш озды...Көне мекен, қабір қалды... Қаранар қара жолда тағы ырғалды. Көшкен жұрт көкжиекке көзiн сатып, Қалған жұрт қайыстырды қабырғамды.Тұяғын..

Ей, бұлт!Сен – көшпендi, мен – көшпендi,Кiм кештi сен кешкендi, мен кешкендi?Заманның арғы-бергi ауанындаКөргем жоқ Көшпендiге шендескендi! Болған..

Ойлы Шығыс оянды,Оянғаны аян-ды.Баһадүр Шығыс оянса,Батысқа тажал таялды!Бопсаға көнген БостандықБола да қоймас баянды…«Қуыршақ құдай» – қу НәпсiҚуыс..

Туған жұртым –Тым аңғырт та тым аңғал,Тұрағым-ау тұғыр тепкен Тұраннан, Мандайыңа менмiн сенiң – Шырағдан, Жағдайыңды менмiн сенiң Сұрарман. Көктегi..

Мен елiмдi сүйемiн! Иә, сүйем! Құлама құз, Құзар шың, Қиясымен..,Жанарымның жасымен жылап аққан, Қаламымның қанымен, сиясымен!Сүйем оны мың құшып..

Сарайдың салтанатты салтын бағып,Басынан шiрiп жатыр алтын балық.Жадылар атқа қонған жат қоғамнанҚай жаққа кетсем екен халқымды алып?Соңымнан ерер ме..

Бүгiнде бiрегей кiм, кiлегей кiм? Ақын да бұл қоғамда бiрi өгейдiң. Алманың сағағындай басымды иiп, Алланың тек алдында жүрелеймiн.Өңгесi...Өңгесi..

Кiмге керек құр мақтан Тамағыңды құрғатқан? Нәзiрiмiз бiр мысқал, Қарызымыз мың батпан.Қос жұмыртқа ұртымда, Мың бал ара мұртымда. Басып бара..

Өсiрiп айтсам, кеш, елiм, Өршiп тұр өрттей кеселiң. Өмiрем қапса болмай ма, Өз әнiн «әңгi» десе кiм?!«Өз үйiң – өлең төсегiң», Өз елiң – мерей..

Жалма, жалма!Қалдырма,Бәрiн жалма,Жалынғанға,Қарама жарымжанға.Жалмауыздар жаһанды жайлайды екен,Дүниенiң қауызы тарылғанда.Жалма, жалма!Үйiңдi..

Санаға тiл тигенде талай шұбар,Сарқылмай сабыр шiркiн қалай шыдар?!Атан түйе тарта алмас сауал артыпҚайда барсам, алдымнан Абай шығар.Айыра алмай..

Аспанда – Құдай, Жерде – МенКеңдiктен кемдiк көрмеген. Әлемдi әнмен тербеген, Жаһанды жырмен зерлеген.Аспанда – Құдай, Жерде – Мен Пейiлi ортақ..

Тiршiлiкте мұнарланғанКүнiм бар ма құмар қанған?Таң нұрымды талшық еттiм,Жарық жалдап Шырағданнан.Тағдырымды алып шықтымТас..

Мен қазақ қыздарына қайран қалам, Жанары, жаны жаздай жайраңдаған. «Қыз өссе – елдiң көркi...» деген сөздi Қапысыз қалай айтқан қайран..

Шарболатты суға сал, Қызып тұрған шағында! Ата жолын қумасаң, Ана сүтiн сағынба!Шарболатты суға сал, Қызып тұрған шағында! Елден ер боп тумасаң, Еншi..

Уысында ұстайтын ұлы халық Ұсақтардың қашанда күнi ғарiп. Көресiнi көрермiз әлi талай Көкбөрiше аспанға ұлып алып...Кеше бiз де ұлы едiк...Тұран..