Кеңшілік туралы Өлеңдер ✍️

Өне бойын Өмір-Күннің нұры өпкен, Космосты, Тың Даланы жыр еткен -Керемет бір Ақын бар ед қазақта, Кетті ақыры ол боздақ та - жүректен...Бақыл..

Көңіл шіркін қалайды кеңшілікті,Маған тағдыр өлеңді енші қыпты.Дәуріште,шипагер,балгер де емес,Дертке дауа деймін-ау емші мықты.Не болғанда көргенім..

Атыңнан да көрініп тұр кеңдігің,Ақын едің,Ең талантты, ең мығым.Көз нұрымен, сөз – жырымен қарық қып,«Секем-ай!» – деп сыр айтады енді кім?!Саған..

Кеңшілік аға,Кең емес екен бұл жалған.Кеңшілік аға,Кеудеңде кетті қанша арман.Кеңшілік аға,Менің де мұңым махаббат ‒Мизам шақтарда мысық көзденіп бүр..

Әлде жаз ба еді, әлде күз бе еді,Әлде сая ма, айдай түз бе еді?Жалғыз білерім – әйел жынысы,Әлде келіншек, әлде қыз ба еді?!Әлде құштым ба, әлде..

Атындай жаның да кеңКеңшілігім,Ағалап бұрынғындайКелші, інім!Қимасым, қайда кеттің?Берші бір үн:Матаған үзіп тастап жер сіңірін.Өршілім,Дарқан мінез..