Тәкен әлімқұлов туралы Өлеңдер ✍️

Сұлу қылып жаратты сені тәңірім,Сондықтан да балайды теңіне әркім.Байқай ма жұрт, білмеймін, байқамай ма,Мен байқасам, тұлғаңда бір-ақ бар мін.Шар..

Қағады жігіт кақпаны,Жұлқынады ит абалап.Үйге бұл салған «аттаны»,Келді деп ұры жағалап.Ах, азулы овчарка,Танымай жүрсің ұрыңды.Жарты ғасыр жас..

(Өзбек ақыны Миртемірдің ізімен)– Жеңеше-ау!—дедім,– Қайным-ау! — деді.– Жеңеше жан! — дедім,– Айнам-ау! — деді.– Сықылықтай бермей, сүйгізші,—..

Арқаның азат жазындаҚызара бөртіп қымызга,Самалды таудың сазындаҰшырасты ақын бір қызға.Аққұба – қыздың ажары,Арманнан алыс дәмелі;Сабырлы, сырлы..

(Шиллерден)Құндақта құйттай өседі еркін,Бақытты – бөбек іңгәлаған.Есейіп өсе келгенде бертін,Етеді тарлық қиырсыз жаһан.

Жазыпсың хат өлеңменСәбиі жырдың, шырағым!Шыбықтай жаңқа көгергенБейкүнә сенің сұрағың.«Ақындық жолы қиын ба?»Оған жауап айта алман.Жарасар біздің..

Лапылдаған осы мен өрттімін бе,Арыстандай ыңранған дерттімін бе?Шыға келер майданға ат ойнатып,Сөз семсерін суырған серттімін бе?Неге менен кей адам..

Бесбармақ – мың жасаған кәрі тамак,Нәріндей табиғаттың дәрі тамақ.Тізбектеп сүр қазыдан алка таққанСұлу ғой, сүйкімді ғой сары табақ.Бүркіттің..

Табиғат жұлдыздардан шашу шашып,Шалғайдан Айды қойған көлеңдетіп.Киініп жасыл киім болған ғашықЖер шары өзендермен өлеңдетіп.Жиналған бикештердей..

Күмбірлі үйге кеудесі толып,Зейнеттің күйін шертеді көрік.Сарғайған күзгі жапырақтай болып,Қашады жалын, сағымдай семіп.Соғады балға, ұшқындайды..

Кіп-кішкентай шырпылар –Дүниенің жойқын алыбы.Тұтатсаң бірін, бұрқырар,Қасыңды шарпып жалыны.Сіңлісі күннің о да бірСекілді – жалын өлшеулі.Тұлданар..

Қалтырап жерге қонадыАғаштан әлсіз жапырақ;Тентегі күздің тонады,Құлазып қалды атырап...Жел қуған қаңбақ сүрініп,Жеріне жеткен жығылды.Тырналар көшті..

Баурында Ақшоқының бір шоқ жыңғыл,Сол жерден басталған сай ұңғыл-шұңғыл.Қияны барлап ұшып жүрді бүркітШатқалдан шықпас па деп қоян үркіп.Секектеп..

Сиқыр бұлак, көз жауқарын аласың,Қайдан шықтың, қайда лағып барасың?Сар даланың саурын тіліп таспадай,Табиғатқа тұрсың беріп жарасым.Тау суының..

Жол ұзақ, бүлкілдей бер, кер дөненім,Жағады жорға аяңмен тербегенің.Шабар ем сары белден сағым қуып,Жаныма батады тек терлегенің.Жалбаңдап жапсарында..

Шөлейт-шөлде, қараша үйде туыппын,Панасында кереге мен уықтың.Сарша белде тәнімді алғаш жуыппын,Қайда жүрсем шөлейтке сол жуықпын.Жөргегінде..

Армысың, алыстағы аяулы аулым,Мен де кең дүниеде есен-саумын.Тек қана, құрдастармен сайрандағанСағындым кербез төсін Қаратаудың.Қараңа кезім жетпей..

Жүрекке табиғаттан сыр тыңдағанСу екеш суың да ерке сылқылдаған.Алатау аясында, жәннатындаКім туып, кім ержетіп, кім тұрмаған.Алматым, айналайын..

Домбыра қайран, қалыпсың қаңсып,Ақ төсіңе қоныпты шыбын.Ақынға едің әріптес таңсық,Жабырқап неге жатырсың бүгін?Сағаңа мұңлы оралып бір күй,Күмбірлеп..

(Әбікен Хасеновке арналған)Шалқытшы аға, «Сары жайлауды»,Күй сағымын белестетіп;Сыңғырлы өзен, самал таудыКөз алдыма елестетіп.Сіңлісіндей..

Көкшетау – көк күмбездей төңкерілген,Орманмен сексен көлі көмкерілген.Аралы мұхит-түздің – алтын бесік,Ауысқан ертегіге ертегіден.Шортанды, Шалқар..

Ескерткіштің бәрінеӘуестенгіш жолаушым,Жолың түссе зәуіде,Бұрылып бәлки соғарсың.Қандағаштан төменде –Бетегелі боз дала.Кездессең кәрі еменге –Тағзым..

Жүргенде Тарас айдаудаШаншыған жалғыз шыбығыҚорықшы болып жайлауда,Сыңсыта шалып сыбызғы.Төсінде дөңнің ырғалып,Найқалушы еді біртүрлі.Дауылды сонда..

Тілеп сусын тұрды шілде,Шегірткесі шырылдап.Түсінгендей сол бір тілге,Шықты сұр бұлт қырындап.Тамды тамшы кербез жерге,Жаққан опа тозаңнан.Қалды..

Өмірге өзім борыштар,Борыштар менмін мәңгіге!Жинап-теріп, уа, достар,Шерттім шәркез әңгіме.Дастандар тыңнан туар ма, –Кепілдік емес айтарым,Егез бе..