Тәкен әлімқұлов туралы Өлеңдер ✍️

«Ауырады жүрегім» дейсің, жаным,Айтпасаң да түсіңнен кейпің мәлім.Әкеңнің де сыздайды ет-жүрегі,Ұлиды іші, мұздайды, текке үреді.Емес сендей, біздің..

Москваның «Спартак» командасына арнау.Қашады топ түлкідей бейне,Аңшылар қуған айнала жүйткіп.Ормандай күзгі сирейді кейде,Қалыңдап тобыр құйындай..

–Хош, есен бол, кісі боп қайт, қарағым, –Деді шешем кеше ауылдан шығарда.Көз жазғанша нүктеге ұзақ қарады,Қалған нүкте, дариға, естен шығар ма?Ту..

Шалқыған қараңғыда айдай аян,Мен Қозы – Көрпешпін де, өлең – Баян.Қодардай қызғаншақта қанжар бар деп,Мен қалай махаббатта серттен таям?!Баяным, мен..

Анаң пақыр сағынды бекШалғайдағы шырағын.Дұғай-сәлем айтады көпСәби кезгі түрағың.Оң қабағым тартса, тосыпСені, көзім талады.Сол қабағым тартса..

С. Есениннің ізіменЖас төкпен, өкінбен өткенге,Өтер барша – гүліндей алманың.Алтынша сарғаяр шақ жеткен бе,Мен – жасарман қайтып, алдар арманым!Семді..

Талпынам өзіңе ылғи болса лажым,Қалады аулақта ұмыт өкпс-назым.Толғаймын туған тілдің пернесін мен,Кеудемде күмбірлейді көңіл сазым.Қарық етіп күнде..

Ғабит МүсреповкеӨмірдің өтіп сабағын,Әлемге барлай қарадым.Тілімнің қызыл садағынДұшпанына елдің қададым.Сіңірдім бойға қаланыңАлуан тарау..

Армысың, алыстағы аяулы аулым,Мен де кең дүниеде есен-саумын.Тек қана құрдастармен сайраңдағанСағындым кербез төсін Қаратаудың.Қараңа көзім жетпей..

Сүйемін мен ботаның боздағанын,Сағынышты қайдағы қозғағанын.Сүйемін мен тырнаның қайтар кездеЗеңгір көктен «Хош, хош!» деп созған әнін.ІІІешем менің..

Беруші еді-ау қалқып көбігін,Кейде шеше, кейде жеңге.Шымырлап, ернеуден асса төгіліп,Көмуші еді-ау бейне емге!Қай жерлерден келдің, жаным,Шығыстан..

Рауандап алтын таң атадыМен жатқанда ұйқылы-ояу.Торғайлар шулап тіл қатадыКөк теректен тереземе таяу.Менен жақсы біледі-ау торғайБоларын, сірә..

Жаз бен қыс көкірегімнен орын тепкен,Жазықсыз жаным жырдың қорын төккен.Қанымның мыңнан тамшы уын татқанКей қаскөй шабытыма өш шалқып жатқан.Білекті..

Жанады қызыл шоқ боп дара жұлдыз,Қара аспан кұлпырады қара құндыз.Жүрегім сүйрік жалау бұлқынады,Қара аспан қара құндыз құлпырады.Құлпырып қүпиясын..

Сарнаған сары жазда сары аурудай,Ақ қыста ыңқылдағап кәрі аурудай;Қажайды көңіл қамын қамсыз түндеШалғайдан талмаураған сазды сырнай.Жеңгедей..

Аңсарым өлең еді ес білгелі,Ескірді жыр, арай таң ескірмеді.Шымшыды жүрек қылын өкінішім,Күй сырын көкейкесті кеш білгелі.Көңілдің түніне өлең жақты..

Назды әуен әлдилеген бесігімнен,Сыбызғы жеткен сыңсып есігімнен.Құлаққа мұң мен бақыт түгел дарып,Уантар ғұмыр бойы қос уілмен.Көрдім көп жақсылықты..

Долданса дауыл, – құл мұхит,Тұнығы қалмас шайқалмай.Жүрегім менің – тұңғиық,Тұнығын бұзбас Байқалмай.Байқалдың түбі қызыл от,Бетіне теппес..

Ақ тасты соқтым мен ақ тасқа,Шашырады ұшқыннан жұлдыздар.Иреңдеді ширатылған мақта,Қашты құйттай құндыздар.Бұтаға кәрі қоңсы қондым,Шәлісін шайқап..

Құшағынан қызғанып түннің,Шымшиды мені жеңгесі жырдың.Алдынан шығып айдарлы күннің,Арайлы таңмен табысып жүрмін.«Ырзыққа таңғы» артпаған үміт..

Сап-сары боп дөңгелеп,Пісіп те қапты-ау әңгелек.Қимай тұрмын үзуге,Ақынға, бірақ, дәм керек.Исі шыққан әңгелек,Ақынға тәтті дәм керек.Сіңлісінен..

(мысал)Мұқатпақ боп үйрек пен қазды,Сары шымшық сатира жазды.«Үйректің тұмсығы талпақ» деді,«Қаздың табаны жалпақ» деді.Үйрек пен қаз бұған..

(Лев Толстой әңгімесі бойынша)Бұтақта отыр еді торғай қалғып,Қу түлкі әлдеқайдан келді қаңғып.– Торғай жан, бүрсигенше тоңып жалғыз,Қасыма келші..

Бәйгеден сансыз келген жүйрік тарлан,Сонда да таусылмайды тірлікте арман.Алпыстың аскарынан талпынады,Бұлдырап алты белес алпыс қалған.Зер салсаң..

Шалқыса арай ажарың,Талпынады ерке жүрегім.Түскенде қиғаш назарың,Үмітке мас боп жүремін.Жазуын оқып көзімнің,Жазылмас дертке налисың.Ұзатпай жатқан..