Қарқаралы туралы Өлеңдер ✍️

Қара өлеңді түнеткен Қарқаралы –Қара бұлтты жүк қылып арқалады.Қара бұлттан Қасым боп өлең селдеп,Мәди салған сазды бір ән тамады.Қасым-өлең кезеді..

Бақтыбай ЖүнісовкеМынау - Қара Шордағы,Қалың нулы Қарқаралы орманы.Мен - Алаш дейтін дертке түсіп жүдедім.Бұл - Өртке түсіп сорлады...Біреуі ..

Ей, қойшы, күнім... Осынау бейіш, салқын бақ Жаныма жағып, отырмын мен де салқындап. Бұтада осы жайғасып, біраз дем алам, Креслосын кім берер дейсің..

Қараорманым – Қарқаралы,Қараорманға қарауға да қазақтың жоқ мұршасы.Мынау – соның шыршасы.Қараорманды қанша мәрте қар басты, Бұтағында заманалар..

Ақша қарға оранды Қарқаралы. Көз алдында – күллі әлем картадағы. Жұмыр жүрек ішінде – жұмыр Жерім, Сайрап кетсем тілімнен бал тамады.Шиырлаймын..

«Қарқаралы басында – жалғыз арша»Деп шырқаған Мәдидің әні қалса,Тәттімбеттің табаны тиген жердіңТопырағын тап басып танып алса.Жиегін жалатқандай..

Қарағайлы қара орман Қарқаралым,Бәрі қызық, бәрі арман – шартарабың.Қия шыңын шыққандаКешірмесін,Тайып кетсе егер де сәл табаным.Өмір сүру өзіңде..

Таңсәріде ескенде тау самалы,Тал-терегі тербеліп қарсы алады.Арқадағы ТАБИҒАТ ПАДИШАСЫ,Ақын біткен жыр толғап тамсанады.Мәди болып төңірек ән..

Қызықпасы белгілі бөтен халық,Құлшынбады Тұманбай көкем неғып?Тау басында тылсыммен тербетілгенШайтанкөлге бармадық.Жете алмадық.Көл бар еді биікте..

Уа, Қарқаралым,Айнала тау қоршаған,Бұл биіктік маған да сор,Сор саған!Менің шерлі сағынышым мен мына бір,Күре тамырымнан басталады жол..

Қарқаралы,Қазылық,Шөккен нарым,Қара орманым – тау киген шекпен қалың.Басыңнан бұлт кетпеді мен қайтейін,Ойымда ойнақ салып от пен жалын.Төбесі..

Қабарған бұлт - Қарқаралым,Қансыраған кәрі шың!Құрлықтағы қарт аралым,Сен Абылдың зарысың!Сен Мәдидің әнісің де,Жасановтың күлкісі.Менің жаным..

(Поэма-панорама)«О, туған жер, алтын діңгек босағам»Қ. АманжоловКеудемді тіліп тұңғышта жұтқан оттегім,Шыр ете қалып, шынарың болып көктедім.Аршаңның..

Атыңнан айналайын, Қарқаралы,Ғажайып ертегі-аңыз Арқадағы.Өзіңе ғашық болып өтер әр жан,Тәттімбет, Мәдилерден бар хабары.Көңілге күйлері мен тоқып..

Шортанбай Қарқаралы қаласына келіп, күн батып, шам жаққан мезгілде Қамыт деген бай ноғайдың қақпасын қағады. Қақпаны ешкім ашпайды. Сонда Шортанбай..

Атыңнан айналайын Қарқаралы,Сенен бұлт, менен қайғы тарқамады.Сайыңнан сайғақ құрлы сая таппай,Мен бір жан қуғын көрген Арқадағы.Басында Үшқараның..

Ау!Қарқаралы басында түсер сағым,Сағынғанда қайда едің, ай,Сағынғанда қайда едің, сәуле жаным.Ау!Кәмшат бөрік басында, кәмар белбеу,Сенің сылқым..

Біздің елдің дуаны Қарқаралы,Бір ай бұрын жауады Арқа қары.Қайырмасы:Ахау, айдай,Өтіп күнім барады,Уа, Дариға-ай!Осындайда, жігіттер, ойна да..