Ор туралы Өлеңдер ✍️

Алдым – ор,Артым – биік жар,Алдым – тор,Артым – қалың қар,Алдым –сор,Артым – өте тар,Тастүлектей түйілдім,Жаратқанға сыйындым,Не де болса, жөнге..

Тор ма?Тұзақ па?Ор ма?Қақпан ба?Әлпештеген ұл-қыздыңСалма басын көкпарға,Қалдыра көрме көп дауға,Түсіре көрме шырмауға,Апара көрме оқпанға! –Деп..

Әкең қазір бір орға аты құлап,тарығып тұр әркімнің ақылын ап;содан шығар: жау жоқта батылырақ,үндемеген кезінде – ақылдырақ.Көкірегін кермек ой –..

(Міржақып пен Хақназарға)Қан-шежіретамыр тартқан мәңгіге,Біздегі қан –сол ақпарат, сол мүдде.Жеті атаның алғысы мен қарғысы –ПЕШЕНЕМІЗ –Тағдыр деген..

Отанымның жауына ор қазам, – деп,Тарихтың жарқын бетін жазам, – деп,Лақылдаған оққа ұшты, жас дәурен,Лапылдаған отқа түсті, жас дәурен.Демейтұғын..

Ор, ор қоян, ор қоян,Ор қоян атлы бір қоян,Он екі көжек атасы -Қаудырқұлақ шал қоянЖүйрікпін деп мақтанбас.Жүйрікпін деп мақтанса,Ұзын жолдың..

Кәрілік – құтылмайтын бір қазған ор,Қайратсызға өмірдің бейнеті зор.Өлмейтін, жазылмайтын сол ауруменЖалғанда жан болмайды кәріден қор.
Жас..