Арбасу туралы Өлеңдер ✍️

Сенім сирей бастасакүдік гүлдеп,Сайтан маған жетедітынық түн кеп.Сұлу сөйлеп сөзіне сендірмекші,Көп өкініш ішіндеүмітпін деп.Білемінақыретте сұрақ..

Ар арбасты жаламен,Қара албасты соңымда.Маңдайымда - қара мең,Таңбаланған сорым да...Жыламаймын шыршаға,Естімейді, себебі.Мөлдірлігін кір шала,Жаным..

Қала барсам, көшелерде қоқидың, Үй алдынан тағы көріп оқимын. Бас мүсіндер, тас мүсіндер ойылған, Тітіркеніп, тыншым кетіп, шошимын.Дала барсам..

Екі дүние арбасса,Тіл тұтығып қалады.Жағама аспан жармасса,Жер етектен алады.Сыр алдырмай келгенім –Неткен жаным сірі еді.Жер кіндігі мен бе едім,Көк..

Алау демі көгертіп тас түлеткен,Қонаев боп табылды тасқын ерткен.(Қасқыр – заман күнәкар пенделерінТалап жейтін кісіні қасқыр еткен).Қасиетпен өтсе..

Қылығыңмен қытықтап,күлім қағып,Алардай-ақ ақынның жынын қағып,Өртемек боп жанымды,Осы кештеОтырсың-ау бекерге тынымды алып!Балаусасың шыққан бір..