Ұлықбек есдәулетов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Америкада бұлбұл жоқ дейді!Бұлбұл-жыр...Жер таңдайды екен, Ел таңдайды екен бұл құрғыр!.. Бұлбұлсыз ел де болады екен деп аядым, Бұлбұлға толы..

Жүргендей нағашылап, қайыншылап, Жүйріктер барған ел ғой бағын сынап. Үйектей үй түбіндеҮнсіз ғана Үндістің көсемі отыр қайыр сұрап.Жаулайды..

Армысың, Америка,Арман әлем,Алыстан атағыңмен арбаған ең.Аңсаған адамзаттың азаттығы, Ақындар ардақтаған арнап өлең.Деуші едім «тірі болсам бір..

Өмір-өзен дейді осы халық неден?Мың құбылған тірлікті дәріптеген?Қанша жүзсең —Қалмайды ізің суда, Қайық тұрмақ болса да алып кемең!Шырқ үйірген..

Адам үшін ең ауыры жазаның —Тарту болар жалғыздықтың азабын. Қолайнаға қолы жетпей жүр дейді, Темір торға тұтылған бір қазағым.Қайран өмір —Қаймана..

Келе алмай дүниемен келісімге, Бір тентек жүрмей ме екен ел ішінде? Қоғамның қиратпас ол қабырғасын, Төренің тәж бен тағын бөлісуге.Қақ жарар қара..

Аспаннан көре алмасам жұлдыздарды, Тірліктің түсі тартар мүлде ызғарлы. Жабығып жан-жүрегім жадаурайды, Көңілім кешкендей боп кіл мұз-қарды.Болса да..

Жондағы жолдабір шаң бар,жатқандай мая түтіндеп. Мал қарап дөңде тұр шалдар, насыбай атып, шүкірлеп.Топ бала жайдақ жарысып,тұяқтар өтті шаң..

Қаламын тастап,Ұлы ақын кірген саудаға,нанбассыз, мүмкін,нанарсыз,батам деп барып пайдаға, Қара құрлықта1ғайып боп кеткен хабарсыз...Өз ұлылығын..

ІҚарағым, аспандағы Күн, Айға даҚарасаң — көзіңді ашып,Сынай қара.Қашан да қақтың суы тұнық келер, Ағады асау бұлақ ылайлана. Тағдырдың шеңберінен..

Мынау өмір қалған бізге мұраға,барымта мен қарымтадан тұра ма?Үйдегі қой,мидағы ой ұрланып,көмілгендей көз көрмейтін ұраға.Табыныңды қасқыр алды..

Беу, досым, көңіліңе келмесін, тірі кезде алған атақ — атақ па, шын бағаңды береді елің өлгесін.Нар тұлға,кескен терек қайда бармақ, алқынба? Алла..

Есте ме,ей, Қонысбай, мына қала,есте ме «Морг» дейтін сыраханаморгтың іргесінде?Сусап келіп,сыраны сіміруші ек тұра қала.Сыраны сіміруші ек шөлдей..

Достықтан достық туар деп, қайырсыз істен қалыс қап, жақсылық — жаттар дұғаң боп, жамандық сезсең — алыстап;рақымның атын суарып, күншілдік сезсең..

Бұл бір сөйлем сонау жылы басталған, басталған да тасталған: майлы саусақ таңбасы бар шетінде, бір шетіне жас тамған...о баста бұл сөйлем еді лепті..

Арман қуып,Атылып жиі ағынға,Ақын болсам дедім мен қиялымда. Алас ұрып ақырыАқын болдым, Айырмай-ақ пайдасы, зиянын да.Пенде болсаң жағарсың көпке..

Қандым дағы «сен іш пенен мен ішке»,тойдым дағы мақтау,даттау,кейіске,бір түкіріп жеңіліс пен жеңіске бір күні мен бармақ болдым..

«Егер мені жыл он екі ай жазып жыр, арқасы ұстап, жүдеп-жадап, азып жүр», —десе — сенбе, әзіл бұл.365 күн бойы мен ақынбола алмаспын,талады ғой..

Мен бақытты адамға қызықпаймын, Жұлдызымды жатса да үзіп қайғым. Өміріме қарасам —өгізі менсоқасына сенетін мұжықтаймын.Қызғанбаймын басқаның бақытын..

Шаттанасың, шарпысасың, Сан қызыққа батасың, Айтысасың, тартысасың, Ит татпасты татасың;Шыға қалса кім айдынға, Көзбен, сөзбен атасың. Тағдырдың да..

Маралтайға1Ақын болса — несі мін, албырт өмір сүретін, әкімдердің есігін, теуіп ашып кіретін?Албасты емесқабаққақарап аяқ басатын...енгізіңдер..

Назым бірде отыр екен алаңдай, «дос» сөзінің антонимін таба алмай. дұшпаны жоқ, қайран балғын балалық, ертегіде кездесетін аралдай.«Өш» дегенді..

Құба жондыҚымтап қапты қар бүгін,Қырға шығып, Қарды кешіп қаңғыдым. Қансонарда шұбырта әкеп шашқан кім, Қарақұрым құстың ізін, аң жымын? Ұясынан ұзап..

Күн өртеніп марқұм болды, аспан Айдан мақұрым қап, сүмбілемен салқын келді, су суыды ақырындап.Желден жусан ырғалады, жұпарына ақын ғашық, қоштасарда..

Ескерткіштер құлап жатыр бұрынғы,табындырған таспұттан жұрт түңілді? Батырмысың, бақсымысың, бәрі бір, қара базар қағып алар жыныңды.Біреулердің..