Жүрсін ерман туралы Өлеңдер ✍️

Қаракөздің қойнындаҚарасөзге тойдым ба.Қаратүнек ойдың даҚарғыбауы мойнымда... Қара бұлтты жамылыпҚара жолдың үстіндеҚарасөзден жаңылыпҚара өлеңге..

Көз ашқалыКөргенім – сөз астары.Әр көңілдің болса егер өз аспаны,Әр сөздің де болады өз асқары.Сөздің батпан салмағын сездің бе, ұлым,Әр сөз өзі..

Айбар болар алашқа таусылды ма ер,Намыс оты лапылдап, жансын жігер.Көк байрақтың астында табысуғаАта қазақ сен бізге даусыңды бер!Сағым сынып..

Жүректің отын назыңмен үрлеп жағасың,Қамықса көңіл, қалауын іздеп табасың.Ғажайып сәтім ғайып боп кетсе, қайтемін,Асықпа, жаным,Асығып қайда..

Сырғалы қыз!Телміріп қанша болды тұрғалы біз.Мұңаясың несіне ойға шомып,Біздің де түгел емес тұрманымыз.Әншейін қыз алдында жігерліміз,Әйтпесе, түсау..

Қара орманды жырлайтын, ақша бұлттыАқындар да бүгінде жоқ шабытты.Қарқаралы басында – жалғыз арша,Жапырағын жалмаңдап от шалыпты.Қарағай мен шыршасы..

Қызықпасы белгілі бөтен халық,Құлшынбады Тұманбай көкем неғып?Тау басында тылсыммен тербетілгенШайтанкөлге бармадық.Жете алмадық.Көл бар еді биікте..

Қарамайды қыздарға кім таңданып,Жүресіңдер жігітке гүл таңдатып.Басқа жаулық түскен соң – бәрі басқа,Әйел болу – ұлы өнер, үлкен бақыт.Жаулық деген –..

Сыртында көне қала мұнарланған,Соңында сал серілер құмарланған.Шаншылған тастөбемнен тәкаппар қыз,Бір сәтке түсермісің арбаңнан!Түспейсің.Түсші деген..

Серілік құрып,Сергелдең өмір кешсем де,Адамның бәрі досым депкейде бөссем де,Адуын ақын,Сөзіме менің еш сенбеДосым жоқ менің – болмағанындай дос..

Күтірлетіп белдеудіКүнде тұлпар жыр тарпып,Күмбір-күмбір кеудеденКүбір-күбір сыр тартып.Құпиялы жыр – сезімҚұйылатын шақ қандай.Бір сөзіңнен бір..

Жүрген шақта сөз суырып,ой қазып,Бола қоймас енді бізге бәйге азық,...Бала кезде жақсылықтың бәрінеДәметуші ек бар ауылдан байғазы.Жоралғыға жоқ..

Біледі бүгін кім атын,Бізге де бұл бір баяғы іс.Тастақтау жерге шығатынБұтаның аты– баялыш.Бұлдырап қалған елес ең,Зәуіде жүрек сыздатқан.Нәсілі бұта..

Жұртым бір жыр тоса ма,елім – бір ән.Бүтінделіп болған жоқ менің мұрам.Тағдырымды тар жерде қияр ма екенАртық ішкен жүз грамм,елу грамм.Тегеуріні..

Уәзір – ез болғанда,Хандар – қатаң,Зәулімдікті көрмедім заңғарға тән.Мен өзімді «Айтыспен» жұбатамын,Мен өзімді «Айтыспен» алдарқатам.Жандырам деп..

Ұшып барам үстіңнен, туған ауыл,Сенде жайма-шуақ па?Мұнда– дауыл.Мамыражай қалпыңда сен жатасың,Қуға– жолдас,Болдым мен сұмға– бауыр.Жүрегімді..

Жалғыз қайықпын,Жалпылдап келем желкенім,Не болар екен,не болар екен ертеңім?!Астында өстім жамау да жасқау көрпенің,Сынық қобыздай сыңқылдапбір күй..

Жалғызға жая қойсын кім құшағын –Сынбайтын жерлерден-ақ сынды сағым.Апатай, есіңде ме – бұл балаңныңЖасында кесіп еді кім тұсауын?Дей көрме – қайдан..

Ұзақ пен таған тақылдап,Жасырып бойын ұрланбай,Күннің де көзі жақындап,Қол созым жерде тұрғандай.Марғаусып кәрі төбет теШуақпен жүрек..

Аңсап ем айлар бойы бұл күнді мен,Ақыры жеттім саған,Жыңғылды көң.Иіскесем шашақталған шырпыңнан бірЖаныма болатындай мың күндік ем.Өткізем жыңғыл..

Қайдағы бір қасіреттер іш өртеп,Заһар ғой деп,Зарыққанда ішер тек,Ұлытаудың етегінде,Күн бата,Үш шөлмекті ішіп тұрмыз үш еркек.Таужуаның түбірімен..

Ұлытаудың ұраны – ұлар, ұлар,Ұлары жоқ,Бұл таудың мұнары бар.Ұлы тастың алдында ұяттымыз, –Кім ауырар ұяттан, кім арылар?!Ұлытауға бардың ба? Ұлар..

Аруақтарыма– құрбан шалуғаАуылға келіп тұрған шағымдаҚобалжып менің көңілім сындыЖүйіткиді жүйрік қырдан сағым да.Ескі ауыл– сынған, көшкен..

Бетім қайтқан кезімдеТау шағылған,Аулақ жүрсем деп едім дау-шарыңнан.Алтын ғой деп салғаным алақанға,Құм боп қайта саулайды саусағымнан.Әлін білмес..

Ақиқат болса имес жырға кім бас,Емес бұл жерлестікке ұрғаным бас.Ағаның қасиетін ұғу үшінЖігітке керек сендей бір қарындас!Білеміз, сені осылай кім..