Нұрлан оразалин туралы Өлеңдер ✍️

Өрісі кеңдер өріс іздей ме?Өріссіз жанға тар маңай;терісі кеңдер керіс іздей ме,іздей ме, шіркін, арман-ай?!.Бауыры бүтін бауыр іздей ме,қайғысыз..

Күн өткен сайын күдік үдейді,күндер көміліп мұнарға.Дауыл... Теңіздей... Өмір үрейлі,жағаға қайық шығар ма?..Тірлік – көк қайрақ, жанып сезімді,бойда..

 Қайыршы жұртты жатыр жырымдап,оқ тесіп ойдың түндігін;қалталы байлар кімге бұрылмақ,тағады кімге мінді кім?Жанған айлар мен өшкен жылдардыңбазарда..

(ой ырғақтары)Бірінші ырғақ***Кімнен көрем?Білмеймін. Кінәлі кім?Ой түбіне жете алмай шын арыдым,Махаббат та, достық та, тірлігің деболып бара..

Басы да емен, ғаламның аяғы емен,баяғы жыр кеудемде – баяғы өлең.Сен мұңайсаң – мұңайып аспан асты,сен қуансаң – құшағын жаяды әлем.Шуламайды..

Жанарында – көктемгі тау, қыр, емен,нөсер болып құярдай жауғыр өлең.Таранады дүние өзің болып,көзің болып қарайды жәудіреген.Біреу айтса, апыр-ай..

Алдыңда аласардым ба,жаныңа жара салдым ба?!Жазыңның бұлтын қуалап,жауғызбай жауын қара шалғынға,жаныңа жара салдым ба?!.Қол созып төбемде..

Барайыншы ұрланып, ұрын саған,жыр атқақтар жүректен ұрынса қан.Сезімім саған деген ақжол сынды,ақжолынан оңбайды бұрылса адам.Ақжол – менің күндерім..

Сен маған көкте жүзген аппақ Айсың,Ай қалпыңды...Өтінем, сақтағайсың!Жыр жазамын жүректен үзіп-үзіп,жүрек сөзін, аяулым..

Саған айтар кеудесінде әні бар,сағынғанда: күлкің – дауа, лағыл, ар,көзің – гауһар, шағылар,есі кетсе гауһарың мен дауаңнаналмастайын жанығар,жанығар..

Сабыр ет, ашуланба, айық, күнім.Оят! Тербе! Кеудеңнің ғайып түнін.Кінәлі ешкім емес, тек өзіммін.Жеткізіп айта алмаған...Айыптымын.Шын сөзге..

Маған артық байлықтың жоқ керегі,махаббатым болса аман от береді;артық байлық, артық сөз – бақтың соры,артық сөзді махаббат жек көреді,байлықсыз да..

Фаукенге***Келмедік, жаным, өмірге мынау бекер біз,біреуге – кермек, біреуге – бал мен шекерміз;біреуге – асыл, біреуге жасық көрініп,ғұмыр..

Қолым – қысқа...Сөзім де ылғи жетпейді.Мұқалған ба? Алмасым да өтпейді.Алматының көк аспанын күрсінтіп,ашынам да, ермек етем текке ойды.Көре-көре..

Бәрі сауда.Алыс-беріс... Арбасу...Әр сүйем жер аттап басқан – жар басу;ағайынын алдап жатыр ағайын,бұның аты – өзін-өзі «дарға асу».Өтіріксіз қарға..

Жаны жайсаң, көкірегі – ән-ғаламжан секілді ең...Тез өзгердің. Таң қалам?!Айыпты кім?Айту қиын анықтап,жаһан кезем,жауап іздеп..

 Заман – сұрақ...Далам – сұрақ...Сұрақтардан түңілем,түңілем де өз кеудеме үңілем.Өз мұңымды салыстырам өзгеніңөзекті өртер мұңымен.Зерттеп әрбір..

Оңай емес тіршілік қиын, балам,өмір өтіп барады құйындаған;оңып жүрген пенде жоқ жер бетінде,ойлап соны ой алаң, миым да алаң.Керегі не көп..

Жүрек сорлы тыпыршиды, толғайды,аманатын ақ қағазға жолдайды.Біреу үшін атақ-қайғы, шен қайғы,біреу үшін өмір – қайғы, жол – қайғы.Сезім –..

Түн қараңғы. Түндей көңіл қараңғы,Мұң-көк бөрі...Ашатындай аранды.Аспан толы мың-мың жұлдыз – мың аруақ,бір жетім ой қаситындай жарамды.Күрсінердей..

Заман қашып барады, заман қашып,әлдекімге бұрылып, амандасып;әлдекімнің көзіне жас үйіріп,жетегінде барады адам қашып.Көңілімде: бір сезім –..

 Мен осы өзіммін бе?Басқамын ба?Пендемін бе жүрген құр бас қамында?Жанымды мазалайды қайдағы ойлар,жиі жасын ойнайды аспанымда.Қара нөсер төгеді..

(Азаттық толғауы)Мен Махамбет емеспін,сен Махамбет емессің...Болу қолдан келмеді,көшіп жүрген елеспін,көшіп жүрген елессің...Емдей алмай..

Жебейтұғын жаратылыс, жанды ізгі,Тәңір ием – көкте құдай – жалғыз-ды.Жаңылдық па?«Құдай-сымақ» көбейді,көріп соны бойдағы асау қан қызды.Қуғандайын..

Түнгі дауыс...Қандай сұсты?Үрейлі...Әлдекім кеп ой-мұңымды күрейді.Желтоқсанның жетеді үні талықсып,қашатындай бір ой қуып бір ойды.Әлдебір күш..