Қалижан бекхожин туралы Өлеңдер ✍️

Асыққан алдымдағыАғып жатқан өмірге,Ойымды алып толқындары –Қарап келем Еділге.Жатыр екен тасып өзен –Қиялындай халықтың.Ағысында аққан өлең,Тыңдай..

Керекуім, сенің ақын ұлыңмын,Бесігісің, сен балалық жырымның.Жат қаланың жалтыр гауһар тасынан,Артық көрем қиыршығын құмыңның.Шет елдегі зор қаланың..

Тусам да теріскейде, қыр бетінде,Тау-бесік, қиялымды тербетуге.Күн сайын асқарына Алатауым,Қараймын ойларымды өрлетуге.Жалғанның жартысындай алып..

Көк телегей кең айдында,Көк бұлтындай шұбай өрген,Тасып толқын, тынбай мұндаӨз бетінше шу көтерген.Сонда құмнан алыс шеткі,Телміріп тек тұйық жатқан..

Сен кезбе жел, еркесің,Неткен бұндай?Кездің қазақ өлкесін –Ерке ұлындай.Шымшып өтіп бұралған.Өзендерін,Сүйдің гүлін нұр тамған,Бізден бұрын,Серуендеп..

Тоқта, бұлбұл!Шырқаймын әуелі мен,Бақтың жырын,Құлпырған мәуелі, кең.Бақ емес пе,Байтағы Отанымның,Дүниені тербеткен әуенімен.Жаздың даусы..

Қалың қара толқындай,Қалқиды бұлт қасымда.Үн қосады жел тынбай,Көктегі ұлан-асырға. Мен де келем әндетіп,Бірақ дүлей көкті емес.Қиялымды..

Жасыл белде желпіндіріп келем мен,Жаңа туған жан самалы өлеңмен.Өлең өзі жүрегіме құйылды,Жұрт даусынан жаңғыртқан сол қиырды,Өрнек сызып..

Таң болған күллі дүние әлеміне,Еркесі жұлдыздың да, әуенің де,Тәңірі арулықтың, Ай сұлуым,Тағы да көрік бердің өлеңіме.Ақындар тебіренген жер..

Осы мен кейіп едім кеше неге?Жүрегім, өкінішті еселеме!Әркімнің қилы-қия соқпағы бар,Разымын әжімі көп пешенеме.Албырт кез, алаңы жоқ тәтті..

– Шырағым, қызметің не, бастықпысың?– Жоқ, ақсақал, өлеңшімін.Жоқ, бастық емеспін мен,өлеңшімін!Сүйемін өлең деген өнер шыңын.Жыршымын тіл безегенжыр..

Шөл дала...Талай құм белдіЗулап тағы асамыз.Құмды жарып үн берді,Алдымыздан Ташауыз.Шықты халқы нұрлана,Күткендей бір той бізді.Көрді бүгін бұл..

Қала да орнар өңірге,Білемін – Гүлдер бақша да.В. МаяковскийСұрғылт жар құмдарынан қаққан елесҚызықты аңыздардың аттары емес:«Қызкеткен»..

Алтын сақал омырауын алқалап,Қария тұр қабағынан ой тарап.Күркірейді орғып долы дария,Аласапыран толқындарын арқалап.Шал сөйледі күліп қана..

(Үзінді)Көп ойлап тағдырыңды келем Әму,Солай ойым түбіңнен де терең Әму.Берді КЕРБАБАЕВ.Сағына кеп қарасам,Сел атасың бұрқанып.Асау күшпен..

Қара сұр қалың мұздай қуқыл жазық,Үстінде аласапыран құм құлазып,Жөңкіген жойқын тобыр секілденіп,Тас бұрқан сұрапылын қырға жазып.Дауылы жоталарды..

Жапан түзге жасап жатыр қыс бүлік,Қар жасағы ойнақтайды ысқырып.Қиян қырдың аспанында жүр жосыпАқ шудалы аппақ бура түсті бұлт.Қар тынымсыз..

Шығандап қарды,жамылып сағым,Бақташы жүрдіқаптатып малын.Алдынан жалынаптайды желмен,Қайырып малын,асады белден,Шолады кейдеҚолбасы сынды.Жапанды..

Кездесті бұл екеуіТүн ішінде құмда бір.Бұрылып қалай өтеді! –Қалың обы, сұр дауыл.– Ей, бұрыл да, тұра тұр,Мен өтейін, жолды бер. – Жоқ, өзің-ақ бұра..

Түлегендей бүгін жаңа тұл адыр,Үстіндегі тіршіліктің тың бәрі.Жас өмірден құйылғандай тыңға нұр,Далам жаңа жастық жырын тыңдады.Қалалы көш келіп..

Келемін бұйраттаКеудемді керіп, желпініп.Аспанда бір жақтаАғылды бұлттар жөңкіліп.Теңселді ырғалыпСары бұйра жайсаң алдымнан. Керіл бұлданыпҮкілі..

Қағып аппақ қанатын жыл келеді,Қарлы мамық қаусырған қыр белеңі.Қаз бұлттарға кестелі тосты төсін,Қыспен бірге құйындап жыр келеді.Жыр келедіТербеліп..

Басталды да соққан дауыл әлгіде,Бір төбеде өршіп кетті әңгіме.Шарлап келіп шөл даланың өрлерін,Барлағыштар айтып жатыр көргенін.Сарыадырдың топырағы..

Ақ қыраулы шашымды сілкіп тастап,Бақ ішінде толғанып жүрдім асқақ.Бабалардай ой басқан ертедегі,Басы қарлы теректер теңселеді.Теңселеді тіл қатпай..

Қараңғыда айым болып күлімдеші бір сәтке,Жаным – түнек мен мүскіннен,түңілмеші бір сәтке.Ләззатімнің бұлағындай дүбірлешібір сәтке,Алау басқан..