Сайын назарбекұлы шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Көресің-ау өзіңді ақылдырақ,Қамқорсисың, әрдайым, жақынсырап.Сипамашы арқамнан, жек көремін,Жүрген жоқпын мен сенен ақыл сұрап.Қу күлкіңнің мән-жөнін..

Табиғаттың өзі барлық замандаҰқсайды да тұрады ылғи адамға.Түрі-түсі, мінез-құлқы аумайды,Қысың – ашу, жазың – күлкі содан ба?Адамдар бар сұстылығы..

Жалғанда ауыр немене? –Әкенің салқын назары.Көз тоймас асыл немене? –Ананың жарқын ажары.Сұлулық, шіркін, немене? –Сағынып қайтсаң алыстанАқ жаулық..

Әбіш Кекілбайұлының анасы, ел анасы – шешем Айсәулеге арнадымКөрсоқыр заман қырсығып,Көрсетті "жаудың" қызы ғып.Маңдайды кетті бір сызып,Жүректе..

– Өлең сенің анаң болса қайтер ең?– Өмір бойы ардақтаумен өтер ем!– Өлең сенің жарың болса қайтер ең?– Өмір бойы арын қорғап өтер ем!– Өлең болса..

Меңгеріп ұстаз тән ісінОқыттым көп жыл мүдірмей.Шәкірттер ұғып мәнісінТапсырды сынын кідірмей.Мен айттым бүгін бірақтаКірмейсің сынға..

Ғашық болдым дедің бе, сен, шырағым?Міндің онда ақ арманның пырағын.Айтшы маған, жүрек симай кеудеңе,Көкіректе сеземісің жыр-ағын?Ғашық болдым дейсің..

Жiгiттен көрсем тектiлiк,Арнаймын жолға сәт тiлек.Шыңына асқар арманныңТұрамын шықса деп тiлепЖiгiттен көрсем ептiлiкЖүретiн ылғи еп қылып,Ашида..

Туғанда басқа зобалаң,Кешегі достар таптырмай –Ойлаймын олар обалын,Азамат атын жатты ұрлай.Жат болып анық кетіспей,Сезім жоқ және ізгілік.Жанашыр..

Әзілдей күлсе шоң кісі,Күлкіден келіп өлгісі –Домалап жатса іш басып –Жағымпаз адам белгісі,Ұятқа қалар ол кісі.Түкірсең тура бетіне,Тепсең де дәлдеп..

Түсімде көрдім анамды –Ұсынған шұбат, нән зерең.Тозса да нұрлы жанарыКөзінен ұқтым – мән терең.Ұстадым қолым қалтырай,Шұбат тұр, дәрі..

Сыр ашсам ба, жарылып ағымнан мен…Күйіп-жанбан үзіліп сағынғанмен.Табиғатым жаратқан тұйықтау ғып,Ешкім айтпас "туғаннан қағынған ең".Үнсіз ғана..

Сағынышпен келе қалдым ауылға,Аунап-қунап көңілді дем алуға.Нусыз-сусыз шөл даланы көргендеКөңіл шіркін айналды ғой налуға.Сағынышпен талай-талай таң..

Кенже қалып бұл жарысқа қосылдым,Сынап көрші, халқым, бағын осы ұлдың.Мүмкін шауып бәйгі алармын жарыста,Демігермін, ұзай алмай алысқа.Көрдіңдер ғой..

Жабағы бұлт көк төсін жабады кеп,Күздің сыйлар сыйы да, азабы көп.Тұманды күн аңғартпас жан-жағыңды,Ойлау қиын біреу жөн табады деп.Шопан жүрер бір..

Жетім қалып жасыңнанҚиындық көріп өстің-ауЖаласымен жаулардыңТозаққа талай түстің-ау.Айналайын естімейБалалық кезің өтті ме-ей?Маңдайыңнан..

Қарындасым!Деппін оған, қамқоршыдай болып бір,Қара көзің жасқа неге толып тұр?Айтшы маған, өкпелеткен кім сені,Таныстырам әкесіне көріп тұр.Ойлы..

Басып-жаншып бір-бірін аласұрып,Ақ толқындар асыққан жан ұшырып.Көрінгенмен сұрапыл, соқыр күш боп,Дейді, байке, бұнда да бар тіршілік.Тіршілігі –..

Арманымсың, күнім деді бозбала,Құшағына кіре түсті қыз бала.Өшіп барам, ая мені, сәулешімЖігіт түгіл есер желден қызғана.Бақыттымын, жаным дейді..

Шақырайып талма түсте күн көзі,Еркін билеп бар әлемді бір өзі.Жан-жануар, өрт-лепте, дел-сал боп,Қысылатын, сая таппай, бар кезі.Аяды ма күйдірді деп..

Ғашық болған Еңлікті Кебекті –Қоғам заңы қорғамаған себепті –Заманының кешірімсіз бір биі,Құйрығына аттың байлап ез етті.Кешіру не, қаталдық не –..

Мұнартады, ай, әлде неге жабыққан,Мейір жетпей Жер-ана да тарыққан.Толтыра алмай кенеріне КаспийдіЕділ, Жайық - екі жақта қамыққан.Тарыққанмен..

Тұрпайылау болғанмен түрім меніңТүсінсейші, жан досым, жаным нәзік.Сенің маған наз айтар бар ма жөнің,Айтқызбай-ақ жүрекпен тұрам сезіп.Дәметесің..

Кезі болар адамның сағынатын,Бірақ арман алыста не ғыласың…Ауған шақта ниетің аңсарыңа,Сағыныштың сезесің мағынасын.Сағынғанда жарыңды төбеге..

Осы өмірден өз орныңды алдың ба?Сәулеленіп арман тұр ма алдыңда?Жүре беріп сілтеуімен біреудіңӘлде шығып өз жолыңнан қалдың ба?Ақылға сап ойлап..