Сайын назарбекұлы шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Сағынамын, алғашқым, өзіңді тек,Өткен күндер жұқартты төзімді жеп.Тағдыр сызған жазмышқа бағындық та,Өмір сүрдік, амалсыз, сезім тежеп.Біз кездеспей..

Ән тыңдап неге жылайды?Сезбейдi-ау аққан көз жасын.Тағдырға налып, мұңайды,Тұлпардан тайлар озғасын?Батады бiреу тереңге,Тарта ма ойдың..

Атағының жаны ашып жабысынаҚазақтар жүр жарыста сағы сына.Арғымағын оздырып ағылшынныңБiр қазақ жүр мастанып табысына.Жатты-ау о да бесiкте..

Аз күн дәмдес болған стамбулдық қара көз қарындасым Мәстура, ақжарқын жеңге Дариға, асыл аға Мәжит Жаналтай, сiздерге арнадым.Сақтаған ұзақ сан..

Жыл өткен сайын сеземінАлып жүр әжім кезегін.Дер едім олар әдеміТорласа бетін әженіңАтақтан "аға" қашпадым,"Шал" десе, десін саспадым.Ақ шалған бірақ..

Етеді ылғи мені алаң,Жусанды, еркек көк алаң.Жаймасам құшақ, жұмып көз,Ғашықты қалай өбе алам.Аспандап көзім өтіппін,Елемей, соқыр, кетіп тым.Жастық..

Екі азамат ұстассаЖасы үлкені кінәлі.Арқалайды соңындаЖасы кіші күнәні.Екі құрдас ұрыссаАқылдысы кінәлі.Би алдында қаладыАңқауы боп күнәлі.Құрдас..

Қайнап шықпай сезімнің тереңіненЫқыласты ұқпайтын кереңің мен.Сөнген жұлдыз ғарышта сәулесіндей,Жалған күлкі, адамға берер ме өң?..Дәм татамын..

Есіңде ме, ал менің есімде әлі,Бақыт түні, айлы аспан кешіндегі.Жалғыз ауыз сөзіңнен “сүйем” деген,Асыл арман аңсаған шешілгені.Айлы түн..

Сыр шертеді даланың қызыл гүлі,Гүлдің гүлі – бір қызы сыбызғылы.Сән-сәулеті елімнің осы екеуіЖәне тағы домбыра, сыбызғы үні.Салтанаты – тек осы..

Көң иiсiңдi, қара жұрт, сағындым ба,Алдым қамшы сапталған тобылғыға.Мұң шағар деп ескi жұрт кiм ойлаған,Тiл бiтер деп Шектiбай, Шағыл..

Атыңнан айналайын, Ана тілім,Себеп боп, сенің, өзің жаратылдым.Әлемде небір ғажап сұлулық бар,Ішінде барлығының дара тұрдың.Сен келдің тентек ұлға..

Еркексіз қалған ел деген,Кеткелі хабар келмеген.Сонда да арман жетелепҚағазға қара сенбеген.Мөлдіреп көзі боташымСалатын сыңсып мұң-әнін.Кезетін..

Тыңдаңыздар жыр айтамыз азырақ,Тыңдаған жан айтып жүрсiн жазып ап.Ұнап қалса, қол соқса ғой көбiрек,Кемшiлiктi жөндеймiз деп тезiрек.Қаламызда мөлдiр..

Шексіз, шетсіз не деген жол шаңдатқан,Қанша, қанша менен бұрын жан басқан.Ен далада көзге түсер көде жоқ,Анда-санда жолды кесе аң қашқан.Мен арбакеш..

Айдай беске апайым бірді қосыпОртасынан қақ жарып үш қылатын.Өттік жастан ойнайтын санды қосып,Жеттік жасқа еліне іс қылатын.Салыстырсаң, өмірдің..

Жығылғандар жерден көзін алмайды.Жеңімпаздар жерге көзін салмайды.Бақ қонғандар тек биікке самғайды.Тапталған ар оятады сан қайғы....Шабынуын..

Күй тартсам ғой ағыл-тегіл төгіліп,Тыңдаған жан тұрса жаны езіліп.Болса ішінде құралай көз бір сұлу,Шықпай тұрған тек жаны бар үзіліп.Ой-хой шіркін..

Ойыны ма –толқындардың жарысқан,Ерегес пе – мен де сенен қалыспан.Табанына тапталмауға басқаныңСоңғы дем бе, қорқыныштан жан ұшқан?Асау толқын..

Жүрегімді жылы сезім орар кез,Жарқылынан найзағайдың болар тез.Тек сол үшін саған арнап нұр шашқан,Керек жанар, жанға ҽсерлі марал-кәз.Кеше естіген..

Жұмыр жердің бесігіне бөлендің,Ұлы, қызы жер емшегін тел емдің.Барлық адам туыс маған көрінер:Ақ-қарасы, жас-кәрісі әлемнің.Арман етем араласам..

Тайғанаймын, табанның бүрі кеткен,Дірілдейді буыным, сірә, көптен.Ақ аспаннан жылы қар құйылып тұр,Қартаймайтын баяғы зеңгір көктен.Қыстың соңғы күші..

Ұйқыңды қишы бір түндік,Сырласып сандық ашайық.Кешірші мені еркінсіпБақыттан кетсем масайып.Күлкіңді маған арнашыЖанармен жарқын нұр шашқан.Қолымды..

Оңып кеткен түсіндей ме кенептің –Сұрғылт тартқан боз даласы Сенектің.Шөл далада бой түзеген теректер,Тұрарлықтай мақтануға мен ектім.Тауын қара…..

Біреуі едім мен де ерке үш ұлдың,Бірақ саған өмір талай кішірдім.Ал сен болсаң жалықпадың түртуден,Енді міне мінезімді пісірдің.Болмас енді іс..