Сырбай мәуленов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

IШығып әбден ығырыҚиын болып күн көріс.Керуендермен бір жылыКетіпті атам Үргеніш.Кездеспепті бұл құмда,Тым болмаса дуадақ.Әкетіпті қиырғаҚұйын соғып..

Жүзі суық АмудыңСуының да сұр түсі.Айдынында дауылдыңСақылдаған күлкісі.— Тегін емес, жора жан,Қабағының қатуы.—Деп қозғаған сыр оданҚарақалпақ..

Жүзің қызыл шырайлы,Қарындасым Мүгілсін.Боянбауың ұнайды,Боянбай-ақ сұлусың.Ажарың бар аяулыБояуға онша өкінбе,Табиғаттың бояуыТұр өзіңнің..

Жатыр түнде Ақ ЖайықКөк көрпесін кең жайып.Толқын сүйген ернеуін,Жағасында желқайық.Гурьевті қақ жарып,Жалпақ Жайық жайласқан.Күндізгідей..

Туған жерден кетерде,Алдым қызыл аршаны.Болды оным бекерге,Бәрібір жан аңсады.Туған жерден кетерде,Іштім тұнық көл суын.Болды оным бекерге,Қанбай..

Жаз бұтағын тербетіп,Жамырасып құс қонып.Күз маңдайын терлетіп,Уілдеген қыс тоңып.Көктемге де келіптіКөк ерім боп сол шынар,Шыңнан жиған көрікті,Сол..

Қара бұлт қарақұстай қанат қағып,Алатау қатпар-қатпар қабаттанып,Күңіренген күн астында қылт етеді,От тілін найзағайдың жалап қалып.Көкжиек ұштасты..

(Ұлым Атығайға)Көктемде қолға ұстаған гүлім едің,Кеудемде бір күй болып күбірледің.Жоқтаймын, жалтақ-жалтақ қарай берем,Асыр сап ойнағанда..

Атылып мұнарадан қыз құлаған.(Қадалып түйліккен шал — құзғын оған).Жұтқанда жас аруды кәрі теңіз,Кеудеге бұлтын жиып күз жылаған.Түсірген жұрт..

Жоғарылап, төмендеп,Көкте қалқып шырлаған,Бозала таң елеңдеп,Боз торғайды тыңдаған.Кейде қары қарысып,Қанаттары талғандай.Жалғыз ноқат жабысып,Жансыз..

Алғашқы аспан күркіріСалютіндей көктемнің.Дүниенің бар түкпіріҚұшағында көктердің.Қөтеріп дала жасыл гүлКөктем күнін қарсы алған.Тек қана таудың басы..

Жеткізбейді бел-белесӘлі кетіп барасың.Сол бір көлді жерде емес,Көкте ме деп қаласың.Қөкпеңбек боп ылдиданКөрінеді ол саған.Зымырайсың..

Мен осында сырын білем,Әрбір арал, әр тастың.Жалаң аяқ зыр жүгіргем,Жағасында Балқаштың.Жас кезімде кетіппін мен,Ерте тұрып үйімнен.Балқаш мазақ етіп..

(Әнге лайықталған)Алматының бағындаАлма ағаштар гүлдеді.Жаздың сұлу таңындаЖас қыз көзін ілмеді.Еңбек етіп ерінбейКөктемде оны суарды.Өскеніне..

(Әбділдаға)Жар астында — төмендеСылдырап ағып Сыр жатты.Айналмай әлі өлеңге.Көңілде күй боп жыр жатты.Кеудені кернеп бір сезім,Ыңылдай берді ақын..

I. ЖАҢБЫРЛЫ КҮЗДЕҚостанайдан, газеттенБіз тарттық Жетіқараға.Жаңбырлы күз.Жаз өткен,Жол жаман екі арада.Шоферде де жоқ амал,Шаршады әбден..

Болса керек ұнағанШурабтың бұл аңғары.Айналдыра орағанҚырғызстан таулары.Қойнындағы көмірінТаулар қанша сақтады;Айта алмайды қырғыздыңКөп жасаған..

Жерге ырғып түсті де,Жабысты гүл үстіне.Жұтып таңғы ауаныЖан-жағына қарады.Желмен шашын тарайды,Қызғалдақтар желбіреп.Жасқанып шық қарайды,Жаудыр..

Украина майдандаМаған да жігер, күш құйдың,Көрдім ізін далаңдаБогдан Хмельницкийдің.Дүбірлеген екпінменТұрды Тарас үні кеп.Днепрден өттім менКөп..

Жанында көк төбелі жабық қырман,Бір топ жас ойнап жүрді салып думан.Көп қарап, көзі талып бірте-бірте,Алтын күн сырғанады ауып қырдан.Жиілеп кешкі..

(Фучик туралы)I— Қімсің сен,кімсің сөйле,кімсің,— дейді.Ол үнсіз.Ешқайсысын менсінбейді.Ұр кәне,бір,екі,үш,тағы,тағы.Тұралап тіл қатпаса өлсін..

Февраль ғой белгіліТүсіп жатыр қар шұбап.Біз отырмыз бұл күніМерекені қарсылап.Қайда болдық, жазулыМедальдардың жүзінде,Атағымыз қазіргіТұр әскери..

Бұлбұл қанатКөк тоғайда,Тұрдық қарапКөктегі айға.Көздеріңдей мөлдірегенҚарақаттар төнді төмен.Тұрдың үнсіз,Тұрдың тілсіз,Құшағында қиялдың.Бала..

Шахтер нұсқап бір үйдіКетті өзі бастап-ақ.Көп екен өр, ылдиы,Шамасы он баспалдақ.Сатылар да сартылдап,Өттік асу біз қанша.Ашты есігін..

Сенің ұшқан аймағыңдаТалай қиын жай болды.Алып бардың майданыңаАлбырт ақын Байронды.Бостандық пен еркін өмірБолды сенің арманың —Оған куә Эгей..