Мұсабек байзақов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сүйгенімді сағынып,Сарғайдым қатып сабандай.Сағынсамда көруге,Амалым тұрмын таба алмай.Көңілді ашар дидиарын,Көктемгі бахар самалдай.Ішінді өртеп..

Сайлау деген елге бір бүлік болды,Параланып әкімдер пұлға толды.Іріктеп көріктісін пұлға сатып,Пышаққа жарайтынын қырып болды.Не нарлар түсті базар..

Бір бақыл бай бар екен сараң болған,Есігіне еш кедей бара алмаған.Ішкен асын кейінге қоюшы еді,Жан көрінсе алыстан қараңдаған.Сараң еді бұрын жұрт..

Қайраты бұл дүниенің мал менен пұлПатшадай -малды кісі, кедейлер-құл.Сұңқардай құрағытқан бауын түтіп,Дәулетсіз қор болды ғой қайратты ұл.Мал керек..

Дос болыпты бір аю бір адаммен,Бірін -бірі көңілі ұнағаннан.Екеуінің көрген жан татулығын,«Қай жақта деп мұндай дос» қылады арман.Аю күш-ақ досының..

Бір тышқан бір түйені жетеледі,Елпектеп түйе байғұс кете берді.Түйені тышқан байғұс жетектеп ап,Маслихат құрған екен екеуі енді.Тышқан айтты: «иығым..

Заманында бар екен қариясы,Өзі әйел, ағарған қардай шашы.Түзуліктен аспанға басы жеткен,Сол кемпірдің бар екен бір ағашы.Уақытында патшасы көрді..

Ақ бұлыт пен көк бұлыт,Аспан жердің арасы.Суда сең де жүреді,Қай жаққа болса барасы.Қанатпен құсты ұшырған,Құдіретіне қарашы.Жаңбырын жүктеп..

Хат жаздым ғашықтықпен Сырымжанға,Бермеуші ем бұрын көңіл ешбір жанға.Сәулесі қараңғы үйді жарық қылған,Ұқсайды -ау ақ бетіңіз атқан таңға.Сыртыңнан..