Наз туралы Өлеңдер ✍️

Ешқашан кірбең түспес арамызға,Аз еді-ау, біздей достар қаламызда.Бет алған екі жаққа кемелердей,Бірте-бірте алыстап барамыз ба?!Көрмесек те..

  Әлхамдуллах әлімсақтан мұсылманбыз иманды,Мал-мүліктен артық қойған, иман-сауап жиғанды.Шын –көңілмен қуанта алсақ, мұңға батқан бір..

Анда-санда ашуыңа беріп бой,Қалтырасаң,қашып кетер көрікті ой.Әл тайғанда ақылың да қорғаныш,Қартайғанда қатының да серік қой.Маған салсаң,шығатұғын..

Пенделерге сырт қарап былайғы ұсақ,біреу болдың бір өзің Құдай құсап.Айға ұстатып жіберді жұрт та сені –жамбасыңа көрпе емес, бұлт төседі,билік бітсе..

Сирексіп кетсе өлеңнің өрті тақпа назЖақсы жыр үшін сағат та,Күн де,Апта да аз.Мұхиттан сөздің маржанын теріп жүрмін ғой,Ақынның ары – Алдында жатқан..

Қарақаттай көзіңнен нұр жанып бір,Шыға келсең көшеге қырланып бір.Айналайын, он сегіз, көп қараймыз,Ар жағынан отыздың ұрланып бір.Дей көрмеңдер:..

IҚияс кетсек: сен жүруші ең мені іздеп,Мен жүруші ем сені іздеп.Қол басындай дос жүрегі-теңіз деп,Екеуімізге ел қарайтын егіз деп.Сен қуансаң, жаным..

(Шолақтың назы)Нұрмағамбет Баймырзаұлы менің атым,Бар елге мағлұм болған асыл затым.Нағашым жалпақ Қанай деп айтады,Болады Ұлы-ай жүздік арғы..

Өкпеңді айтып, наз айтып өмірге бұл,Жылай берме, досым-ау, ебіл-дебіл.Сенсіз де көп өмірден жасыған қыз,Сенсіз де көп өмірден жеңілген ұл.Өмір деген..

Остаев Батырхан көкемізгеАуыл жақтан көп болды мен кеткелі,Танымайды-ау соңғы ұрпақ жөндеп мені.Қырқасына қырықтың шыққан шығар.Жас сәбилер сондағы..

Хабарсыз кеттіңіз көп уақыт...ҰқпадымЖоғалттық нені біз?!Ұялшақ жүректі тулатып,Сіз мені «сүйем» деп едіңіз....Деміңіз секілді таңғы леп,Ұйқымнан..

Мидағы айқай- шу, тасырды ұғып,Ағылды жүректен зарым-мұңым.Құсалық кеудемде жасырынып,Өзімді іштей жеп арыдым тым.Өмірде қанша рет қажысамда,Жасырған..

Сол еді көзімді ашып көргенім де,Сырымды айтам енді өңге кімге?Көн болып қатқан шерді жібітпесең,Көктем-ай, келме мүлде!Қадалып жүрегіме қалған..

Қаңқылымен жасайтын далама наз,Қайдан ұшып кеп қалды саралақаз?Көк құлағы қылтиды кеше ғана,Күн-күн сайын күш алып бара ма жаз?Сартұмсықтың сарғайған..

Қансонарда, аппақ қар, таңда мынаСуыт кеттің қарамай жан-жағыңа.Тілегенге сұраған дегендей-ақ,Жолығыпсың көкжалдың арланына.Деп жатыр ол,Әл бермес..

Жатса орынды, орынсыз наз да айтылып,Бірді жақын көремін,бірді бөтен.Аз өмірді аяқтай жаздай тұрып,мың жасайтын адамдай тірлік етем.Кейде есіңе..

Менсіз де келеді бұл көктем,Менсіз де сүйеді ол сені.Жандағы үрейлі дірдек пен,Күмәнді көңілдің кемсеңіжүректі о, талай жылатқан,Сенсіз де жұбата..

Жүрегіңде бір зіл бар үндемедің,мұнар жауып көзіңнің нұр желегін.Тым болмаса айтсаңшы – біреуде ме,тағдырда ма, менде ме – кімде кегің.Қайырмасы:..

Жер!Үстің қылмыс пенен жаза кілең,менше, сенен дозақтың азабы кем.Жылап келіп,қойныңа жылап кетем,сенде тозып мендегі ғажап ірең.Жер – жаннат деп..

Арман қуып ұмтылған арай шыңғаадамзаттытоғытып талай сынға, сыңар езу жүйріктей, екпініңмен, уақыт, кімді жықпадың абайсызда?Жықтың, жақсы, жасына..

Туған елдің тәуелсіз заманында,Жүрмін неге қорлықтың қамалында.Ұлттық рухым тапталып жатқан жоқ па,Шойын кеуде қоғамның табанында.Ата қазақ найзалы..

Жүрегім – Африка, бауырым – Кипр,Миым – Мұзды мұхиттай...Не істемекпін?..МҰҚАҒАЛИ.Түспейтіндей көрініп биігіненДүмді қанша, әрине, жиі күлген.Қай..

Естідім де зар-құсаңды,Көрдім сені терезеден.Жүрегіме ойран салды,Қайғың сенің терең өзен.Сырласуға мұрсатың тар,Торға түскен құралайым.Бұл назыма..

Бiрiншi өлең немесе «Әзiл…»Бiздер үшiн меже де жырақ әлi,«Жетемiз бе?.. Жетпеймiз...» – сұрақ әлi.Өздерiңше бөлiсiп жатырсыңдар,«өнер» деген соғымнан..

Мен сені талай-талай өкпелеттім,Адамың сияқтанып жек көретін.Сол кездің түссе есіме елестері,Алдыңа кешіріммен көп келетін.Мөлдіреп кінəратсыз көзің..