Наз туралы Өлеңдер ✍️

Сені бар дейді,Сені нар дейді...Барлығыңды қайтейін,Сұрамаған халімді.Нарлығыңды қайтейінДемемеген бір келіп тұралаған жанымды.Мендей жақын бар ма..

Әке-шеше арқасы тасып толған,Зиялымен бір жүру нәсіп болған.Сылаңдаған Ошақты аруына,Бір көргеннең Нышан дос ғашық болған.Таусылған ба бұл өмірде..

Алданып қалдым, алданып қалған жандаймын,Түк келмей қолдан жалданып қалдым, қандай мұң.Қарауылбек, Дулат, Мархабат сынды тарландар,Соқтырды санды..

Наз болар –Болмаса қателестің,Маған арнап жыр жазбайсың дедің бе,Осы сөзің қате болар тегінде.Шығып жатқан жырларымның жарымыӨзіңде арнап жазылған..

Сырыңды назың деп ұғар,Болсам да əзілге құмар,Ішімде ешкім көрмейтінЖанымның əжімдері бар.Жанымның əжімдері бар,Құпия əзірге бұлар.Өзімнен өзгеге..

Өлең, өлең өксітіп жастығымды, Жасап келе жатырсың қастығыңды. Сені жазып қаламға қарысады, Буындырар қолдарым қасқырыңды. Жүгің ауыр балаңдау тұйғын..

Өмір ме, өмір – жалпы сын,Көріп келеміз талқысын.Табалдырығыңа кеп тұрмын,Ассалаумағалейкүм, Алпысым!Қол берем саған құрметпен,Жүйрік ең шіркін жыл..

Құдірет Ием, жараттың Аспан мен жерді кең етіп. Тіршіліктің тірегі –Ай мен Күнді тең етіп. Біреулерге бақ беріп, Біреуді қойдың кем етіп. Мүсәпір мен..

Қалдырып кейін жиырманы, Отыздың шықтым өзіне. Тыңдағаның сүйсіндің Айтқан нұсқау сөзіме.Ақындықтың жайнаған Төгілді нұры көзіме. Аянбаймын..

Өзімнің деген шағымда Қалайын неден қорғанып?!Кез-келгеннен шықпайды Жүйріктік пен жорғалық. Жазып келем өлеңді Ақындардан форма алып.Өлеңім – нөсер..

Көп күттім «Келіп, сәлем береді» деп,Мен саған жарық күнді тіледім көп.Періштем оң жақтағы сыбырлайды:«Айтпасаң – сөз атасы өледі» деп.«Апа» деп..

Төгілткенмен қаншама сөз, жырымды, Көңіл қойып, салмадың көз қырыңды. Қорықпашы өзеуреп қалмайды деп, Ұнатпаушы ем құр көңіл тоздыруды.Адам ба едім..

Махаббат деген бір ғажап өмір деседі,Гүлдеді жаным, кенеттен көрдім де сені.Шағала сезім шарқ ұрып самғады саған,Қайтпасын, қалқам, ынтыққан көңіл..

Жылдам ең ағын судай жылдар неткен,Екпініңде ерекше үн бар ма өктем.Ес кіріп жетегіңе ергеннен-ақ,Өн бойымнан сынақ пен сындар да өткен.Әкетіп шалғай..

Қолаң шашыңа қарайлап,Баласың дедім арайлы-ақ.Мойынды жапқан жағада,Пайымдауымша бар айла.Қарақат көзің күлімдеп,Қиылған қасың тілімдей,Жанарыңыздың..

(Айтуарға)Көріскен жерде қуаныш толы жүрегі,Дос дегенің елжіреп тұрмаушы ма еді.Арымдай қорғап, жоғары ұстаушы едім-ау,Жалғыз –ақ сендей өмірдің..

Жаспыз ғой жүрегінде жалыны бар,Өмірдің өлшеп бермес тәлімін ал.Ақын жанның, құрбыжан, біле білсең,Сұлулық атаулыға жаны құмар.Түнереді бұл өмір жүзі..

Сүйген жігіттің айтатын саған назы бар,Бұл жүрегімде сезімнің аппақ сазы бар.Сағыныш дерті қу жанды жеді жегідей,Өзің кеп енді жазып ал.Алыста жүріп..

Адамдарда болғанмен айырма көп,Мен айтатын əндерде –Қайырма жоқ.Жалғасып жатыр жібек жол секілді,Биік таудан басталып,Ауылға кеп.Мен айтатын əнімнің..

Құрбыға назын айтып қырда жігіт,Қыздары билейді екен суда жүріп.Балбырап бар денесі күндіз-түні,Бұл өлке тұрады екен жыр жамылып.Баласы домбыраны..

Сағынсам естен жаңылып, Сағымда жүзің көрінді. Сары бел жатыр тарылып, Сандалдым таппай жөнімді. Сан жылдар өтті – көрмедім, Келбетің естен кетпейді...

Өмірдің жазы өтіп, Қысы қалды,Көңілдің іші тозып, Тысы қалды.Сыр бермей серілікпен жүрсем-дағы,Кәрілік қыр соңыма түсіп алды.Барады жылдар өтіп..

Ақ бата беріп жолыма,Ұшырдың мені ұядан.Бауырлар ерткен соңымаҰямды қалай қия алам?!Аялап баққан анашым,Сәби боп саған қаламын. Әкенің орны..

Ғашықсыз ғасыр ушығып,Күйгелек көңiл бүр шығып.Ирең де ирең тағдыр-ай,Күйбең де күйбең тiршiлiк.Жүректiң сүйген адамынЖатырқап жүрсең, о да..

Біз асқан асу, тау-құз көп,Мерт қылып махаббатымды...Жетпіс жыл бойы«Наурыз» деп Айтқызбай қойды атыңды.Жетпіс жыл жуып жанардыКеудемде қайғым..