Мақсұт неталиев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мұнартып ертелі-кеш көктің алды,Жаз өтіп, мезгіл еді күз таяған.- Сен бала, қайдан жүрсің? - деп сұрады,Бұрыштан шыға келген Ізтай ағам.Сөйтті де қоя..

Сарыала жапырақтарҚонады қалқып ұшып.Мүлгиді атырап барЖамылып алтын ішік.Бу шығып бүйіріненАғады жылға-бұлақ.Ақбөкен үйіріменБарады Сырға..

Үйрендік жастан бар елгеБақыт пен шаттық тілеуді.Тіледік және расындаҚұсының биік ұшқанын!..Даңққа сеніп, ӘлемдеДанышпан дедік біреуді -Ленин еді ол..

Қанатын кептер қақты да,Аралап орман, бақты да...Сөйледі әбден қалжырап,Бір түйір дәнді тапты да:"Айналайын, түйір дән,Дәм шығарсың бұйырған!Жер..

Аққулар өтсе тізіліп ұшып қиқулап.Билейді сезім көңілде ғажап күй тулап.Шалғында жатып шалықтап әнге басасың,Осынау әсем көктемнің көркі..

Су тұнып, айдынында - бу сақталған,Ағаштар жылқы құсап жусап қалған!Жапырақ дір-дір етіп тоңып жатыр,Үстіне керпе сұрап жұмсақ талдан.Ай туып - қызыл..

Тағдырым, осыншама қатал неткен!Қорқытты талай рет: "Атам!" -деп те.Тіресіп төрт жасымда-ақ жатып алды,Жәңгір хан алысқандай Махамбетпен...Нақ менде..