Азап туралы Өлеңдер ✍️

Төбе бар-ды көп ойнаған бал күнде,Сен де бізсіз қалдым де.Көрші кемпір сонау жылы жылаған,Сол төбеге бармайды деп жан мүлде.Тарап кеткен тағы сынды..

(Ақын Қажет Жақанұлы тұтқиыл кезіккенсырқат азабын тартып жатқанда)Бірге өсіп біте қайнап бір туыстық,Арада өкпе-наздың бұлтыда ыстық.Жарасқан ақ..

Лақтырып қамытын азап күннің,Кері қарап артыма мазақ қылдым.Шай қайнатым өмір ғой сынағы мол,Білейін деп қадірін азап күннің.Әлде кіммен қайтемін..

Жұлдыз болып жансаң да көгінде елдің,Өмір көрдің,сен біраз өмір көрдің.Ханның саған есігі неге ашылсын,Жабылғанда есігі көңілдердің.Көңілдердің есігі..

Алмас қылыш секілді жүзі өтпеген,Жер бетінен жоғалып ізет деген.Тұтқындарды пойызға алып жүрдіБолат темір құрсанған күзетпенен.Қасқыр иттерін шулатып..

Айналайын атыңнан, Қазағым-ай,Аз болды ма мазақ пен азабың-ай?Бабалардың ерлігін ұмыттың ба?Болдың неге жасқаншақ таза бұлай?Бүгінгінің қайранмын..

Бастан кешкен,Астаң-кестең,Азап болған күндерім.Достан безген,Дара кезген,Тозақ болған күндерім.Жаным кысқан,Жақын мыстан,Жан ұшырған күндерім.Нанып..

Ақынның жүрмес жері жоқ,Ақынның білмес елі жоқ.Жол тауып сансыз жүрекке,Жаралған жан ғой сері боп.Біреуді сөзбен жұбатар,Біреуді сөзбен тік..

Жазылмай кеп хат қалды,бірақ түнде аттанды.Жолда жасап жаттығуталай міндет атқарды.Шаршап тозған қалжырап,Қарыны аш, жол ұзақ.Күн-түн жүрген..

Ғашықтық – азап, азабы ғажап бірақ та,Дертінде тозақ, деміндегісі жұмақ па?!Шын ғашық болсаң біріңді-бірің жылатпа,Жылаттың екен, жыласын ғашық..

Сорлы біздің қазақ,Көргенің қорлық азап.Қап арқалап, сауда құрып,Өлуге қалдың аз-ак.Қасіретің қашан тарайды,Шығар ма бір күн арайлы.

Жанымның азабы азайып,Тәнімнің сырқаты басынды.Тірліктен табылмай ғажайыпОй емес, дерт жеді басымды.Іссапар шеккендей күлкім де,Дәрінің иісі алды..

Ерке өстім, көргенім жоқ азап кешіп.Тіршілік, өмір заңы ғажап нешік.Бір кезде маған жайлы орын болды-ау,Бір қолмен тербететін қазақ бесік.Бесіктен..

Азап қой бұл. Өзің-ақ мойындашы,Арамызда ұқпас сыр жойылмасы.Қинамашы. Сезімді жылатпашы.Көрінбеші көзіме. Жырақташы.Қарамашы ішіп-жеп маған..

Өмірден көргені кіл азапБолса да,Мұңаймай бұ қазақКеледі,Үмітін үзбеумен,Бақытын іздеумен.Сол бақыт – әрі нұр, әрі ізгі,Арбайды ақ сағым..

Жыр жазу деген – азап, отәйел боп туған болмысқа,жаныңда титтей маза жоқ,жолың да тайғақ, қол қысқа.Табиғатыңнан шыға алмай,әйелдігіңе..

Өткенімді жатып алып ойланам:Аз келіпті қуаныш пен той маған.Тірлік меніЖалғызы-ау деп біреудіңАямаған,Есіркей де қоймаған.Ол кездері кім кінәлі..

Кім біледі не боларын түбінде.Айту қиын бәрін өлең тілінде.Азап пенен қиындықтыМыңқ етпейКөтеретін болып алдым бүгінде.Бір келер деп,Бір келер деп..

Шаршаған адамның ажарынКөре алман қиналмай ішімнен.Тартқанмын өзім де азабын,Түсінем, бәрін де түсінем.Жарық пен желден де шаршаймыз,Сену де, сүю де..

Өмірде неше түрлі уды іштім,Неше түрлі азапқа, жаным, түстің.Ағайынның ішінен ала шықса,Жау ішінде бар ма екен сонан күштің.
Күндейді, бәлен дейді..

Анау қырда татар тұр,Басқалармен қатар тұр.Мынау ойда қазақ тұр,Қастарында азап тұр.Ұйқысы көп, ояу азБұл не деген ғажап тұр?Бұл ұйқысын..

Көрмейін рақат, жанайын,Жалын болсын маңайым,Күйейін, азап шегейін.Жансын денем, күш бітсін,Күшті жалын ішке өтсін,Ащы, ыстық жас төгейін.Көрмейін..

Не жазып ем,Құдай-ау, мен қазаққа,Мүбтала ғып салғандай бұл азапқа?!Адамшылық есебіне кірісіп,Қолы жетсін дегендік пе азатқа?Жөн көрсеттім қазақ..

Жолама, қулар, маңайға,Не қылмадың талайға?Кiм жағады сендергеТартқызған азап Абайға?
Соның да тiлiн алмадың‚Сабадың‚ сөктiң‚..