Бекен әбдіразақов өлеңдері туралы Тақпақтар ✍️

Бұғаттағы сүңгіні Найзалардай тізілген. Таппай қалдым бір күні, Қалай бірден үзілген?Іздеп жүрсем сүңгіні, Жеп қойды деп кім мұны? Жалмап, Жұтып..

– Жудың ба сен бетіңді?– Мана жуғам секілді.– Мойының мен құлағың, Кірлеу ме, әлде, шырағым?– Жудым,-деді тағы да, Жудым,—деді сабындап!– Қолыңды..

Алдындағы асын да Тастай қашар доп десең, Көп баланың басында Сенбейді ешкім жоқ десем.Сұрасаң сен «Қайраттың» Қай орында екенін, Бұлбұл құстай..

Піспесе де қауыны, Әңгелекті алтындай,Әжесінің бауыры, Жарды әкеліп Жарқынбай.– Әңгелек те қонақтай Сап-сары екен,– деп қойды.Қонағы жан жолатпай..

Қарғы да жоқ мойнында, Жетекке жан алмайды. Тоймайды да ойынға. Алысудан талмайды.Ерке бала сияқты – Осы ауылдың күшігі. Біле ме әлде ұятты, Қаппайды..

Әжесімен қыдырып, Айжан барды ауылға. Бәрі шықты жүгіріп, Алыс,Жақын бауыр да.«Үлкен қонақ» келді,- деп, Сүйіп жатыр бетінен. Құрақ ұшқан елбіреп..

Қозыбек Өзі кепҚозыны қарайды.Атасы,АпасыҚолқабыс санайды. Өзі ісін ҚозысынКөреді ол жақсы. Ержүрек, Ер білекОл шопан болмақшы.

Көктем – қызғалдақ, Көктем – көбелек. Еңбек қызған шақ, Жаңбыр себелеп.Көктен алтын күн,Жерге нұр кұйды.Сумен алтын күн, Қалқып сырғиды.Көктем жақсы..