Абдрахман асылбек тақпақтары туралы Тақпақтар ✍️

Өзіңсіз өмірде, жан ана,Жұлдызым жарқырап жана ма?Ақ сүтің әл беріп, нәр беріп,Әр сөзің нұр құйды санама.Тербетіп төрімді,Желпіген жанымды.Жарық күн..

Жеті жасқа жеткенің –Бір белестен өткенің.Отырып сен сүндетке,Мұсылманға беттедің.Жеті жасқа жеткенің –Бір белестен өткенің.Қарсы алады..

Балаға ана керек,Анаға бала керек.Қорғайтын екеуін деОтаны – пана керек.Батырға берен керек,Ақынға өлең керек.Екеуі біріккенде,Ел күші..

Отанымды оттан ыстық сүйемін,Сол үшін де отқа түсем, күйемін.Отанымнан өзге менің жерім жоқ,Туған жердің топырағы да киелі.

Жанға жайлы жадырай,Келді көктем мамыр ай.Сұлулықты соншалықЖаратушы Тәңір-ай!Еріп қырдың мұз-қары,Қыстың кеткен ызғары.Қызыл-жасыл киінгенАуылдың..

Кетіп қыстың ызғары,Еріп сұсты мұздары,Наурыз келді көктем боп,Күлім қағып қыздары.Желектеніп гүл басы,Наурыз келді – жыл басы.Жылтырады..

Айналайын анашым,Ақылы асқан данасың.Дүниеде жоқ шығар,Сенен өткен жан асыл.Аймалаған баласынМейірбанды анасың.Сәл көрмесең сағынып,Құшағыңа..

Жақсы деген немене? –Әдеп пенен өнеге:Үлкендерді сыйлауың,Ақыл сөзін тыңдауың.Кішілерге берерің –Бойыңдағы өнерің.Жаман деген жақсы емес,Жей қоятын..

Ұл:Менің қолым керемет,Саусақтарым сиқырлы.Ағаштарды шегелеп,Тарта білер күй түрлі.Қыз:Менің қолым сап ирек,Тіге алады кестені.Отты жағып, нан..

Ана тілін білмесең,Қадірлісің кімге сен?Өзге тілге шырмалып,Адасасың бірге сен.Ана тілін білмесең,Қадірлісің кімге сен?Өз ұлтыңды ұмытып,Жоғаласың..

Жазда болдым жайлауда,Уақыт жоқ ойнауға.Көмектестім апама,Көмектестім атама.Төлдерменен таныстым,Тайға міндім, жарыстым.Талай істі меңгердім,Құлыныма..

Тыңдай білем атамды,Тыңдай білем апамды.Сондықтан да атамнанАлғыс алдым, бата алдым.Тыңдай білем атамды,Тыңдай білем апамды.Сондықтан да..

Арайланған таңдарда,Шықшы, қалқам, аңғарға.Самал желмен тербеліп,Тіл қатады талдар да.Қалың нуға кіргенде,Бұлғақтайды бүрген де.Желектері..

Жан дүнем ізгіліктен жаралған,Жүрегімнен күн шуағы таралған.Адамдарды ардақ тұтып, аялап,Тек жақсылық жасай беру – бар арман.Бұл өмірде не болмайды..

Ойнай бермей, ойлашы,Ой түбіне бойлашы.Менің жадым – сыр сандық,Ақылымның қоймасы.Ата сөзін тыңдаймын,Ана сөзін тыңдаймын.Жаттап алып жақсысын,Жаман..

Бал, балақан, ойлашы,Ой түбіне бойлашы.Он екі мүшең түп-түгелТіршіліктің қоймасы:КөзЖақсы, жаман неменіңМен бәрін де көремін.Жаманынан қашықтап,Қалап..

Бал, балақан, ойлашы,Ой түбіне бойлашы.Он екі мүшең түп-түгелТіршіліктің қоймасы:КөзЖақсы, жаман неменіңМен бәрін де көремін.Жаманынан қашықтап,Қалап..

Бір суретте бар адам –Бір атадан тараған.Байыппенен санашы:Үш әке, үш баласы,Екі ата, екі немере,Бір баба, бір шөбере.Канша болар барлығы?Кім табады..

Аялайды анасыНазгүл менен Гүлназды.Анасының панасы,Екеуі де шын назды.Деп: «Қыздарым – мақтаным,Ана әнге салады.Атай қалса аттарын,Ауыстырып..

Ағарып атқан таң нұрынҒылымнан ғана ұққанмын.Халқымның тарих – тағдырынКітаптан оқып шыққанмынКөздерін тартып мұқаба,Оқушы қауым қолға алар.Қалың ба..

Кісі сөзін кісігеТаси көрме, қарағым.Ізгі жанның ісі меЖігін ашу араның?Сырттан айтқан салқын сөзӨсек болып таңылар.Көзіне айтқан жарқын сөзШындық..

Ойсыз бала оқыстаАтып ұрды қоқысқаКиіп жүрген қолғабын:«Енді суық болмайды,Енді қолым тоңбайды,Гүл жапты қыр жондарды,Қолғап сонда балағаЖалынышпен..

Бөпем алғаш тәй басып,Тәй басқанда жай басып,Жетекте деп жылады,Сұрады,Құлады,Аяқтары айқасып.Талаптанып тағы да,Жағалады қабырға,Бір сүрініп, бір..

Қар жауып тұр, алақай!Тысқа жүгір, балақай.Шаңғың болса, алып шық,Қыр басына барып шық.Зырылдайық төменге,Қосылайық өлеңге.Шанамызды сүйрейік,Әппақ..

Көктем күні болғанда,Құстар келіп жырлайдыБұлбұл сайрап орманда,Бар табиғат тыңдайды.Көкек сонда «көкектеп»,Сұңқылдауын қоймайды.Көктем күнін..