Бөлім: «Тақпақтар»

Күрестім мен Мұратпен,Жықпақ болдым тым жылдам. Құлап қалып бірақ мен,Түсіп қалды ұнжырғам.

Орденіне ДауылдыңШақырдық бар жегжатты.Балалары ауылдыңТегіс тойға кеп жатты.Тамақ жеуден шаршадық,Жайында енді ас қалды.Би биледік, ән..

Қарап тұрдым төбені,Көзбен шолып абайлап.Бақсам, Дауыл келеді,Хабарладым айғайлап.Атасының орденінТағып апты бұл нағып?Неге бұлай келгенінЖапырласып..

Балалар жүр той жасап, Бiрi – «шопан», бiрi – «ұстаз». Бiздер өстiп ойнасақ,Қынжылыс та, ұрыс та аз.Шелек киiп басыма,«Радио» болдым да,Шығып ағаш..

Бұл не? – деді Төленді,Жүгіріп келіп қасыма. – Тақпақ жазғым келедіДесем, – айтты асыға:– Мұндай да азап болар ма,Қиналасың күнімен.Алмайсың ба одан..

Бастағанда бiз ойын,Төлен үйге кеткен-дi.Бал-бұл жанып жүзi оның,Мәз-мейрам боп жеттi ендi.– Мiне – қайшы, тарағым,Қай жүйрiгiң кел берi.Шаштарыңды..

– Тұр, – деп тек,Менi ҚыпшақбайСуреткеСалды ұқсатпай.– Мен емес, –Дедiм: – бұл – Омар.МұнымдыҚостады балалар. ҚыпшақбайКелдi де жаныма, Мiз..

Дәнәгүл қыз дәрiгер, Бiзге ойнауға келедi.Десек болды:– Дәрi бер, Бiр-бiр кәмпит бередi.Қандай дәмдi дәрiлер,Қиналмай-ақ жеп жүрмiз.Бұл Дәнегүл..

Барлық бала біледі,Кәмпитке не жетеді?!Көрсең болды үнеміЖегің келіп кетеді.Тұра ұмтылсаң жеуге сен,Әжең ырық бермейді.Дейді:– Бірден көп..

«Ата-аналар» сыйы ұнап,Кәрiм болды «мұғалiм».Балаларды жиып ап,Тарқатты бiр құмарын.– Балалай, кәне, «и» деңдей.Балалар шулап:И, – дедi.– Ал, ендеше..

Ылғи бала топтанып,Тағы да ойын бастадық.Қыпшақ бастық боп қалып,Бiздi жүрдi басқарып.Саз балшықтар тасыдық,Небiр үйлер тұрғыздық.Клуб салдық жақсы..

Қызық бiздiң аулада,Алуан ойын ойнаймыз.Астық тасып қамбаға,Сабан тойын тойлаймыз.Кеме жасап,ТеңiздеБалық аулап ойнаймыз.Кеншi болып кен iздеп,Тауды..

Бізге көрші тұратын,Ақкөңіл бір ағай бар.Аты оның Рақым,Мақтайды оны талайлар.Мақтайды оны атам да,Мақтайды оны мамам да.Мақтайды оны папам да,Ұнайды..

Добымыз біздің ғжап доп,Қуамыз күнде жақ-жақ бопОл зулап,жүйткіп,зыр қағып,Жеңіске бізді жүр баулып.

– Дайындал! – дедi қатқыл үн,Тұра қалдық топ бала...Қолын бұлғап жатты iнiм:– Кәне, зула, тоқтама!Башпайыммен шаң iлiп,Топтан озып барамын.Мөлдiр..

Дауыл бiзге «теңiзшiАғам бар» деп жүретiн.Ол туралы ел iшiАйтпаса да бiлетiн. Демалысқа келген-дiСол ағасы мамырда.Сонда оны көргем-дi,Жүргем оның..

Бiр топ бала көлге ертеКелдiк қармақ, дүрбi алып.Қысқарды көп көлеңке,Қаппай қойды бiр балық.Қалтқымыз бос жыбырлап,Шыдай алмай қозғалдық.Қарын деген..

Ұйқтап жатсам, Бiреу кеп,Танауымнан үрледi.Қарап едiм түрегеп,Төлен екен:– Тұр, – дедi.– Жүр, – дедi ол сыбырлап,– Қайда? – дедiм жай ғана.– Тұмаға..

Қыпшақ, Шекер, ДауылменКүнi бойы ойнадым.Қызық екен бәрiненСауғызғаны қойларын...Күн батардың алдындаАзан-қазан болды ауыл.– Қойлар келiп қалды..

Қасымда бар Нұралы,Үй сыртында тұрғанда,Салпаңдаған құлағыКөзiм түстi құланға.Желден жүйрiк бұл аңдыКөргем талай кинодан.Өзi сондай ұнамды,Қызығушы..

Жалаң аяқ жүредiДауыл, Қыпшақ екеуi.Жүгiргенде үнемiҚұстай ұшып кетедi.Аяғымда – сандалым,Жырақта мен қаламын.Шешсем,Тiкен – жан-жағым,Шыдамайды..

Ойнап жүрiп ауылданКөрдiм бiрде ботаны.Жiбек шуда жамылғанТүлiк екен жоталы.Боз даланың арайлыСекiлдi өзi еркесi.Кiсiге паң қарайдыДiрiлдеп қос..

Жолға кетпей есемiз,Ауылға тез жетуге,Келiскенбiз кеше бiзҰшақпенен кетуге.Таңертең,КүнЖүзiненНұры тамып тұр едi,Ұзамай-ақ бiз үйден,Бұзылды тез..

Өткен айда қаладанБарып едім ауылға,Гүл де тердім даладан,Сайрандадым бауында.Көшенің жоқ ызыңы,Әр нәрсеге аңырдым.Айта берсем,ҚызығыТаусылмайды..

Ән кернеген аспанынСәлем саған, дос-бауырӨрлей берсін асқақ үн,Достыққа жоқ тосқауыл.Достастырған біздерді –Кім сүймейді ізгі елді?!Балалары..