Жұмекен нәжімеденов туралы Поэмалар ✍️

1Кәдімгі осы Алматының тау жағы,шеткерірек болушы еді аула бір,сол аулада – арасында бақшаныңқос бөлмелі бір үй бар-ды шап-шағын.Бір бөлмеде – сексен..

І...Тұр осы бір салқын жанТесе қарап бір түрлі:бір нүктеге шаншылғанпрожектор сықылды.Кеңістікте ғалам бұлбір нүкте боп заулайды.Ал, жер осы..

1Сонау жылдар еді бұл...Күзетті аспан күңіренген ел үнін.Ел күзетті әкесі жоқ баланы,Шал күзетті жесір қалған келінін.Күзетті ана нәрестесіз..

IХан түгіл,баласы да – қызба халық,бірінің құмары бар жүз балалық.Беред деп бал-сөзді де тұзға малып,Қой, достым,күні бұрын сыздамалық.Ерттеп ап атын..

Айта алмаймын қай қалада болғанын,Әйтеуір бір Ана болды – сол мәлім.Әйтеуір бір жер мен аспан арасынМекен еткен – өзің тауып аласың.Сезер болсаң..

 І...Тұр осы бір салқын жанТесе қарап бір түрлі:бір нүктеге шаншылғанпрожектор сықылды.Кеңістікте ғалам бұлбір нүкте боп заулайды.Ал, жер осы..

1. Қара Ертіс жағасындаБір мезет дала шаршап, тау құлазып,Сай, жыра қарауытып қалды ұзарып.Жалтақтап жан-жағына қарап жатты,Қара Ертіс жалыққандай..