Балалар әдебиеті туралы Әңгімелер ✍️

 Бір жолы имам намаз оқушыларға жаннат- тағы үрлердің сұлулығын мақтай бастапты.– Жаннаттың үрлері адам тілімен айтқысыз сұлу, егер нұры жерге түссе..

 Қожанасырдан біреу:– Қожеке, осы жаңа ай туғанда, ескі айды неғылады? - деп сұрайды.Қожанасыр сонда:– Жаңа ай туғанда, ескі айды майдалап жұл- дыз..

 Қожанасыр бір бақшаға кіріп, бақша- дағы жемістерді жұлып, қабына салып алып жатқанда, бақша иесі үстінен шығып қалып:– Әй, сен, мұнда неғып жүрсің?..

 Бір күні түн ішінде Қожа ұйықтап жатқан әйелін оятып:– Көңіліме шабытпен екі бәйіт (өлең) келді,- дейді. Әйелі көңілін қимай төсектен түсіп, шам..

 Бір күні көше бойлап келе жатқан Қожана- сырдың алдынан үш-төрт кісі шыға келіп:– Әй, осы сенің атың кім? - деп ортаға ала ке- теді. Оған Қожекең..

 Қожанасыр бір күні әбден шөлдеген соң су алып ішпек болып, түнде құдыққа барады. Құдыққа қауға салып тартса,су шықпайды.«Бұған не болды?» - деп..

 Қожанасыр бұрын ораза ұстамаған кісі екен.«Пайғамбар жасына келіп қалдың, енді ораза мезгілі жетті», - деп, әйелі мазалай берген соң, Қожанасыр..

 Бір күні Қожанасырдың аттан жығылып жатқанын көріп, балалар сықылықтап күледі. Сонда Қожанасыр үсті-басын қағып жатып:- Несіне күлесіңдер? Мен өзім..

Әбілхан бала жасынан сурет салуға құмар болды. Төңірекке көз тастап, жападан жалғыз ұзақ отыратын. Табиғат көріністері оның қиялын қозғайтын...

— Сен өтірік айтып тұрсың, жақсы бала сөйте ме екен,— деді інім көзіме көзін қадап тұрып.Мен айтарға сөз таппадым.— Сөйтуге бола ма екен? — деді ол..

Әкесі бәкісін жұмсақ қайраққа қайрап, керзі етігінің қонышына олай бір, былай бір сүйкеді де үйден шықты.— Әкем қайда барады? — деді Лекер тамақ..

Шілде кіргелі күн қатты ысып кетті. Үп еткен жел жоқ. Сәл самал соға қалса, ыстық леп бетке ұрады. Жұрт тал-теректің көлеңкесін паналап, бас сауғалап..

Екі шіркей түнгі орманды аралап көрмекші болды. Бұл сәтте аң-құс біткеннің бәрі қалың ұйқыда еді. Қос шіркей тоқылдақтың ұясын, өрмекшінің өрмегін..

— Әже, мектепте сахналық қойылым қоятын болдық, соған әдемі көйлек тігіп беріңізші! — деді 3-сыныпта оқитын Алуа. Әжесі тігінші. Алуаның көп..

Ауылға баратын болдық дегенді естігеннен-ақ, аулаға жүгіріп шыққанмын. Не керек, кешке дейін он алты қабат үйдегі достарым мен таныс балаларымның..

Шіл ормандағы құстардың ең ұсағының бірі. Кішкентай  ғана қоңыр жағал балапандарын ертіп, қалың шөптің арасында күн ұзақ шыбын қуумен жүреді...

— Мен кінәлімін. Ешқашан тентек болмауға уәде беремін. Оқуды беске оқимын. Енді не дейсің? Уәдем осы.Жәкіш сынып толы оқушыларға жасқанбай қарап тұр..

Әкесі белін буынып тысқа шыққанда, баласы трактордың жып-жылы кабинасында отырған. Жүзінде байсалдылық, ірілік бар. Әкесіне ұқсап баққысы келгені..

— Жәкі-іш!— Бәйке-ен!— Бізді іздеп жүр. Қашып кетейік, сабап тастайды, — деді Бәйкен. Жәкіш жылап жіберді.— Жүр деймін, жүр!Бәйкен тартқылап еді..

— Балалар, сендер балықшының жолында өтірік өле қалып, сан соқтырған түлкі жайлы ертегіні оқыдыңдар ма? — деді Жылқыбай нағашым.— Оқыдық.— Соған..

Жылда көктемде біздің аулаға қос қараторғай ұшып келеді. Келген бетте биікте тұрған ұясына кіріп, қыста шымшықтар салған қауырсындар мен шөп-шаламды..

— Жәкіш, анау қайықты көремісің?— Иә.— Рысбай шалдың қайығы. Барамыз да босатып алып, көлге жүземіз. Үйрек балапандарын ұстап аламыз, қызық болады.—..

Торы биенің көзінің біреуі сонаның көзіндей аппақ, екіншісі мөлдіреген қоңыр. Жұрт оны шағыр бие дейді. Шағыр биенің бір жаман мінезі – үнемі ауа..

Ермек пен Елдос аулаға шықты. Оқудан келген беттері. Екеуі неден бастауды ойлап отыр. Бидайлы даланы қақ жарған үлкен жолдың бойы ерсілі-қарсылы..

Елжас тағы қырға бармақ еді. Әкесі жұмыс киімін киіп жатып: «Мен түнде жүрем, суық болады, тоңасың!» — деп ақыл айтты. Сөйтті де жап-жаңа тракторды..