Нұрдәулет ақыш туралы Әңгімелер ✍️

— О-О-О!.. — деп шу ете қалысты бәрі. Сөйтетіндерін өзім де біліп келе жатқанмын.— Өзі саған қалампырдан басқа ештеңе сыйламайды екен. Талғамыңды..

Палата ішіндегі суықтан қорғанып, жылы төсектен тұра алмай жатқан бізді:— Ал, қане, жыбырлайық. Әйтпесе ертеңгі астан құр қалып қоярмыз, — деген..

— Бес жыл болды, — деді Арманбек күрсіне тіл қатып. Сәл тыныстап алды да, құлаққа жетер-жетпес бәсең үнмен тағы бірдеңені күбірледі.Өз ойына өзі..

...Бүкіл денем сал-сал болып, бейкүнә баладай тұяқ серппестен қатып қалған екенмін. Жанымды да, тәнімді де баураған әлдебір рахат күйдің құшағынан..

— Баяғыда (қырық жылдың арысы мен берісі болуы керек) Қаскелең ауданындағы аудандық сотта қызмет атқарып жүрдім, — деді Үдербай ақсақал. — Бір күні..

Махмұдтың:— Ақсақал, сәл кідіріңіз. Бітірейік мына әңгімені, — деп, шалғайына жармасқанына қарт қайырылған жоқ. Торы төбелдің бауырын орай қамшыны..

— Сөзді қойыңдар да, осы үйге кіріп алыңдар. Барлық жағынан да қатып тұр.— Иесі кім екен?.. — десті екеу де жарыса.— Бір құдай бере салған адам...