Қысқа әңгімелер жинағы туралы Әңгімелер ✍️

Бәрі де кешОл тұңғыш рет мешітке бармақ болып жолға шықты. Бірақ, Жәбірейіл періште оның жанын алуға келе жатқан еді…

 Өтірікті жаза-жаза қолы емес, ойы ауырып жүр.

 Жиналысқа адам қарасын жинау  қиынның  қиыны  болып барады. Кешегі бір жиналысқа бірде-бір адам келмей қалды... тек мұғалімдер ғана... жыпырлап..

 Бақытты сәтің де, жақұтты сәтің де, қаяулы шағың да, аяулы шағың да, қуанышың да, жұбанышың да қайталанады. Бәрі-бәрі қайталанады: әлі талай­ мәрте..

 Қоғамда өткір сөз, өтімді ойдың тапшы болуы рухсыздықтың жайлауына жол ашады.

 Әйелдің күйеуіне деген адалдығын елге деген адал­дықпен теңгеруге болады. Ал еркектің әйелге деген адал­дығын айтқанда, бұл теңеуді ауызға алуға..

 Біздің білім саласының өлермендігі сондай – «оқы­маймын» деп жер тістеп, табан тіреп, көткеншектеп отырған баланың өзін де күштеп, көтенінен көтеріп..

 Үлкен-үлкен істер атқаруды армандаушылардан гөрі, үл­кен-үлкен креслоға бөксе бас­ты­руды армандаушылар көп.

 Бізді үш жүз жыл бойы құртқан, жойған, таптаған, талағ­ан, қаңғыртқан, қансы­ратқан, атқан, жойған, тілден, діннен бездірген отаршылдар екенін..

 Бір жігіттің етегінен ұстауды арман ететін бұрымды­лардан гөрі, «Менің етегімнен ұста» деп өрлік танытатын қиғаш көздеріміз көбейіп тұр.

 Алдыңғы бір буынның солайк­ем  арақтың құрбаны боп кеткенін көрдік... Ендігі мына сары ауыз ұрпақ әлеуметтік  желінің  құрбаны  болып­  жатыр...

 Біреудің үйір-үйір жылқысы, қора-қора қойы бар. Біреу­дің гектар-гектар жері бар. Біреудің  қос-қостан  көлігі бар. Біреудің қос қабатты үйі..

 Қашан кабинетіңде үстің­нен түсіп, қолыңа темір кісен салып, желкелеп алып детектетіп кеткенше, алақаның майлан­а берсін, думанды күнің  жалғаса ..

 Жасы ай сайын айлықтан айлыққа қалай жетем деп тірнектеп жүр. Жасамысы қашан  зейнеткерлікке  жетемін деп тырбаңдап тірлік кешіп  жүр.

Шілдің боғындай бытырап, бірін-бірі күндеп, аузы мыс­қыл сасып жүретін, рухы жоқ, мұраты кем даласуан адамдарға айтқ­аныңды өткеру оңайдың оңайы...

 Аузыңнан шыққан жарты ауыз сөздің алда-жалда біреу­дің  ұйып  тұрған көңілін жанай дір еткізіп кеткенін көріп қалсаң, сол сәтте екі бетің дуылд­ап..

 Үндемеген үйдей пәледен құтылады. Үндеп қалған қораға шығып қалады...

 Бізде жұмыссыздар жоқ дейсің. Ау, үлкен кабинеттерде, депутаттық орындарда жылдар бойы тұяғын қозғалтпай, саусағын жыбырлатпай отырғандарды..

 Бұрын жаңа басшы келетін болса, «кім екен, қандай болады екен?» деп бәрінің көзі алақандай боп жүретін. Бүгінде бастық боп келе жатқан мықтың: «бұл..

 Жаратқан бізге бәрін де беріп жарылқаған. Біздің кінәміз – сол көптің қадірін түсінбей, бағасын білмей жоғалтып алып жүргендігіміз.

 Сөз сапырған ақылдыларымыз өте көп, ендеше тұралап, тура жолымызды неге таба алмай жүрміз?

 Шырылдаған шындықтың үні өшкен кезде шын былықтар басталады.

 Ана жақта, мықтылардың арасында жүрсе – айнымаған маймыл, мына жақта, қара шаруан­ың арасында жүрсе – азынаған  айғыр.

 Бұрын алынған пара топ етіп қалтаға түсетін, бүгінде жоғары жаққа қарай жол тар­татын  болыпты.

 Білімді еш қажет етпейтін орталарда білімсіздер мен нақұры­стар білегін сыбанып, алдыға шығып, дүсірлетіп төбеңде ойнайды.