Өлеңдер ✍️

Қалғымадың, қиялым, көз ілмедің,
Ойым да іліп алған ба өз ілгегін,
Әділеттің айласын сезінбедім.
Бекер маған қадалдың,
Болмысымды
Тұншықтырып барады көзіңде мұң.
Бұ дүниені жұлқылап мол арманым,
О дүниеге кірсем де өле алмадым.
Пәни, бақи жігіне қысылдым ба?
Қай жағына, белгісіз, тоналғаным...
Келмесе де бақиға санат құрғым
Бар мен жоғын пәнидің тонап кірдім.
Қиялыма қамалып,
Әйнегінен
Ғайыптағы өзіме қарап тұрдым.
Мәңгілік пен шексіздік жылап тағы
Бір-біріне паналап тұрақтады.
Үшеумізді қосақтап жеп барады
Құдіреттің себепсіз сынақтары.

Бақиды алдап,
Пәниді байытты мұң.
Мұң жаратқан Құдай ма,
Айыпты кім?...
Кім жаратты сынақты? –
Жауап қатпай,
Енді өзінен айырылды ғайып бүгін...