Өлеңдер ✍️

Он бесімде-ақ тежеу көріп тағдырдан,
Айрылдым мен Айнұр қыздан ән қылған.
Жауқазын жыр жарып шықты кеудемді
Жанарымнан жауған сонда жаңбырдан.
Он сегізде от сезімдер арбасып,
Өзге қызға болдым тағы мен ғашық.
Ол да тұрды көп ұзамай ЗАГС-те
Жат біреумен сақинасын алмасып.
Жиырмамда жиі жүрек маздаған
Жыр қалды ма біз шіркінде жазбаған.
Ыза болып ынтықтырған бір қызға,
Өзімді-өзім жазым ете жаздағам...
Сан қыз алдан сезім гүлін шықты алып,
Бірімізді біріміз тек ұқпадық.
Жиырма бесте осы азаптың бәрінен
Бір қыз ақыр алған еді құтқарып.
Үйленген соң барып қана ес кірді,
Сирегендей болды және дос-құрбы.
Көктем келсе, көз сүзбеймін көк белге,
Сары күзде сағынбаймын ешкімді.
Бұрынғыдай еш нәрсені етпей мұң
Отбасының тыныштығын көксеймін.
Жүрек шіркін, жұлқынады кей кезде,
Бұлқынады,
Бірақ оған не істеймін?!
Кінәлі емес, тегі, бұған адал жар,
Тірлік дәмі сияқтанар маған бал.
Дегенмен де бір құпия қуаныш
Болмаған соң бұл өмірде не мән бар?!