Өлеңдер ✍️

Соғыс өтіп, көз жасы құрғаса да
Кейде-кейде көңілді зіл басады, ә?!
Алып шықты кеше бір аптекадан
Бүлдіршіннің балдағын бір жас ана.
Көрді-ау сәби тағдырдың қақпақылын,
Күрмелесің сен неге, ақпа тілім.
Ойшылдар-ау, шынымен таппадың ба,
Ойыншықтың осыдан басқа түрін?
Балдағы не, жүрмей ме бала билеп,
Кімдер оны түсірген нала күйге?!
Мұны анасы арнайы аптекадан
Ойыншық деп алды ма?
Жоқ, әрине!
Өзін қалай жасаған дәл мүсіндеп,
(Айта алмаймын мұны бір алғысым деп)
Ана мұны алған ғой,
Құлыншағы
Қатарынан кем қалмай қарғысын деп.
Ақсатса да тағдырдың шөңгелері,
Қандай ана баласын кем көреді.
Осы боп тұр, сұмдық-ай,
Сәби үшін
Ойыншықтың әзірге ең керегі.
Маған жұмбақ, балақай, атың, әттең,
Берік еді тағдырдың дәті неткен?!
Балапаны қыранның шығарсың-ау,
Ұшамын деп қияда қапы кеткен.
Бөпем, сені бұл ағаң солай ұғар,
Бәлкім, сенің аяғың әлі айығар.
Ер жігітке кездесер біле білсең,
Қиындықтың өмірде талайы бар...
Тіршілікте соғады небір құйын,
Адам түгіл тозады темір бұйым.
Мақсатыңды ақсатпа ең бастысы,
Мақсат болмай, күресте жеңу қиын.