Өлеңдер ✍️

От едім бір кез...
Сөндірдің,
Менде қалмады жалын,
Салқындығыңнан жаурады жаным.
Аялаушы едім пәк сезімді мен,
Бірақ та, әйтеуір, жанбады бағым.
Сөндірдің,
Менде қалмады жалын.
Сезбедің бе сен?
Жанымның мынау сыздап жатқанын,
Жанарымның сан мұңға батқанын.
Сенің тым суық көзқарасыңнан,
Кеудеме сүңгі – мұздар қатқанын,
Тағдырым сыйлап ызғарлы ақпанын...
Несіне келдің?
Тоң болып жатқан сіресіп көптен,
Көңілімнің мұзын ерітем деп пе ең?
Нұр сәуле болып құйылып көктен,
Жаныма жарқын орнатып көктем,
Көңілімнің мұзын ерітем деп пе ең?
Жолыққан сәтте
Ызғарлы ашу төкпегеніммен,
Қасыңнан безіп кетпегеніммен,
Қиналам іштей...
Өзіңді ессіз
Ұната тұра жек көргенімнен.
Естимісің?
Өзіңді жек көремін мен!