Өлеңдер ✍️

Тамшылары сағалап сай-жыраны,
Шелектеп тұр далада жаңбыр әлі...
Жүрші, құрбым,
Келейік қырға шығып,
Көп ұзамай табиғат жаңғырады.
Таста бәрін жамылғы-бүркенішті...
Жөн-жосықсыз кейде біз үркеміз тым.
Біле білсең,
Жаңбырға шомылу да
Бір ғанибет емес пе?
Жүр, келіскін!
Желіктіріп,
Көңілді жетелеп тұр
Бір тылсым күш...
Асайық төтелеп қыр!
Алматының өткінші жаңбыры бұл
Қас қағымда өтеді төпелеп бір!
Күн шұғыласы шашылар кез келеді,
Дала сосын ғаламат өзгереді,
Жаңбырдан соң
Құлпырған табиғаттың
Сұлулығын ғажайып
Көз көреді.
Кең даланың
Ой-қыры,
Жазығына
Жайылады тіршілік сазы мына...
Күн кірпігі қытықтап
Оятады,
Жасырынған гүлдерді қауызына.
Сыртта жаңбыр әзірше ән салып тұр,
Ырғағына елтиді тамсанып қыр.
Кәусар ауа,
Көк иісі бұрқыраған,
Қалар жаның
Рахат,
Жай тауып бір!
Керегі не өзіңнен сыр жасырып,
Көңілім бұл күн жабырқау,
Жүр басылып...
Менің дауам –
Таза ауа,
Кең дала ғой,
Жүрші, құрбым,
Келейік қырға шығып!