Поэмалар ✍️

I
Балалық шақ,
Жүресің кіл есімде...
Балағыңды тізеден түресің де,
Жүгіресің құм кешіп бұрынғыдай,
Қауқарым жоқ тек саған ілесуге,
Жете алмаймын, кекілдім,
Білесің бе?
Балалық шақ,
Жүресің кіл есімде...
Баяғыдай сақылдап күлесің де
Жалақ алып қашасың «қуып жет» деп
Жолдарменен мен үшін түгесілген.
Қуа алмаймын сондықтан,
Білесің бе?
Балалық шақ,
Жүресің кіл есімде...
Сағыныш боп кеудемді тілесің де,
Аңсатасың кезімді мұңсыз жүрген
Тек «ойын алаңы» боп үлесімде,
Сені сондай сағынам, білесің бе?
Балалық шақ,
Түсесің кіл есіме...
Қатал тағдыр соққанда дүресімен,
Қажығанда тірліктің күресінен,
Саған қайта оралғым кеп тұрады
Дәм татсам деп бал дәурен үлесінен.
ІІ
Сағынышымның жаңбыры
Жиілеп, жанға салды мұң.
Адасып қалдың қай маңда
Балалық шағым – балғыным?
Басқада болмай жұмысың
Гүлдерге толы уысың...
Томпаң да томпаң жүгіріп
Жүрмісің кезіп құм ішін?
Көктемде жасыл жаңбырлы,
Белуардан кешіп шалғынды.
Көбелек қуып жүрмісің,
Өткеріп бастан бал күнді?
Алуан тақпақ жаттап ап,
Өмірге мынау шат қарап,
Жүретін мұңсыз, бейкүнә
Періштем едің ақ қанат.
Уыздай аппақ періштем,
Көркем-ақ едің келіскен.
Жүзіңді жылдар жасырды,
Уақыт заңы өр, үстем...
Көз жазып қалып өзіңнен,
Кермегін мұңның сезінгем.
Жалғанда мынау жабығып,
Жан бар ма сенен безінген?
Балалық, жөнің дара ғой,
Санама түрлі салады ой...
Таппасам сені таппайын,
Ертегім болып қала ғой!