Өлеңдер ✍️

«Жиһазы мол жасауын жиып-теріп,
Тас бауыры тағдырдың иіп келіп.
Біреулерге қимаған қазынасын
Біреулерге береді үйіп-төгіп.
Байлығы да,
Абырой-атағы да
Кетіпті асып,
Қарасам қатарыма»,–
Деп күйініп
Кейбіреу өз-өзінен
Шатылып жүр күншілдік шатағына.
Ал, өзім ше?
Бақыттан кенде ме едім,
Өзгелерден демеймін кем келемін.
Өз бақытым жетеді бір басыма,
Шаруам не
Басқа бақ, елде менің?
Кереметпін демеймін,
Дарынды едім,
Бағаласа болғаны барымды елім.
Жан азығым
Табылып жақұт жырдан
Жай табамын...
Осы ғой бағым менің.
Нәрлі болса неғұрлым,
Өнбек егін,
Бабын жасап
Мәпелеп келген едім,
Сезім сөлін сіңіріп тамыр жайған
Жемісін мол береді енді өлеңім.
Осы емес пе
Бағымның өрлегені?!
Осы емес пе
Мен үшін ең керегі?!
Бар жүрекке
Асығам жол салуға,
Еңбегімнің жемісін ел көреді.
Жасамадым зиянды іс
Жаным кірлеп,
Жақсылықтың жанынан
Табылдым көп.
Жүрегімде –
Өзімнің бақ жұлдызым,
Басқалардың қайтемін бағын күндеп.
Бақ жұлдызы адамның туылсын көп,
Сән-салтанат жерімде құрылсын бек.
Бұл тағдырдан тілеймін:
– Кімнің болсын
Өз бақыты өзіне бұйырсын! – деп!