Өлеңдер ✍️

  16.09.2022
  74


Автор: Жәнібек ӘЛИМАН

ҚАР

Қар жауды,
Алғашқы қар!
Жауысында мән бар-ды.
Дауысында дір-дір еткен ән қалды.
Жалбарынып қар тілеген жер еді:
Күз болғалы бейшара жер себебі
Әбүйірсіз қалмағына арланды.
Жапырақ жоқ, жағалауға қонбай құс,
Тоз-тоз күйі жетім қалды жер байғұс.
Көктің аяп, жылай-жылай көзі ақты
Қара күзге қарсы тұрар болмай күш.
Көк жылады, көп жылады сазарып,
Күз жанында мейірімнің азы анық.
Періштелер мамықтарын боратты
Жерге қорған, күз айуанға жаза ғып.
Күн мен ақ қар шағылысып қыратта,
Көз қарықты қарай алмай ұятқа.
Әзірейіл аяз төзбей бірақ та
Жылылықты қуып тықты жыраққа.
Аяз айтты: «Ей, қар мен нұр,
Шағылыспай әрмен жүр».
Қарға тағы тіл қатады: «Мінезсіз,
тапталуға келіп пе едің, бар болғыр».
Жазығы жоқ, қар бейбаққа не шара?
Жерге бола түсіп еді кеше ана.
Сен де мені сөгесің-ау жосықсыз
Артық айтсам кеш, аға!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу