Өлеңдер ✍️

Балауса – ғұмыр Жер-Анасынан тамыр ап,
Биіктеп тұрар кереге, уық жадырап.
Шаңырақ әркез шайқалмай тұрсын дегендей,
Тәңірім құптар, ақ тілегімізді қабыл ап.
Шаңырақ барда тұрады бірге уық та,
Береке, бірлік, жастықтың отын суытпа.
Үлкенді тыңдап, тарихын елдің жаттап өс,
Мәйегі сөздің қазақы әдет-ғұрыпта.
Құйылсын таңғы самал жел менен күн нұры,
Шаңырақтың, қалқам, ертелеу ашшы түндігін.
«Өз үйің – өлең төсегің» болсын әрдайым,
Осындай үстем, заманның тәтті шындығы.
Заманым тыныш, аспаным ашық шырайлы,
Тек дұшпан ғана барды жоқ етіп сынайды.
Ағайын-туыс бас қосқан сәтте бәрі де,
«Шаңырағың бүтін, аманбысың?» деп сұрайды.
Салт-сананы ұғын, ұқпасаң мықты айыбың,
Толқындар ұрып күйрейді бір кез қайығың.
Шаңырақ деген босағаң алтын, баспанаң -
Шаңырақ деген емес бұл, достым, жәй ұғым.