Өлеңдер ✍️

Түлкiлiгiңнен,
Түркiлiгiм биiк!
Есiмдi жиып,
Көк бөрi кебiмдi киiп,
Белiңдi иiп,
Қылтаңды қиып жiберемiн.
Жымысқылығыңнан,
Ырыс-тұнығым асқақ!
Арландарымды бастап,
Бiр жола жасқап,
Басыңды қара жерге жастап,
Тәнiңдi шыңырауға тастап,
жалғаннан аластап,
Жiберемiн!
Дөкiр неменi,
Заты – маса, кененi –
«Омыртқасын опырып – отын етермiн,
Қабырғасын қақыратып – қатын етермiн»,
Көзжасың көл,
Көңiлiң шер болар, сонда.
Әлiңнен аспайтындай,
Ұлы даланың пұшпағын баспайтындай
боласың сонда.
Келген iзiң, әне!
Керi қайт! Барып айт!
Бөрi деген қолға үйренбейдi екен де.
Именбейдi екен де.
Дос болса – ажар!
Тажалға ажал екен де.
Жалпақ әлемге аузын бiлеп,
Тырнағын созады екен де!
Солай де!