Өлеңдер ✍️

Кескекті ерден түс қашты,

Сол еді сенген санатым.

Кестелі көлден құс қашты,

Қайырып боран қанатын.

Көкірек тұсым шаншиды,

Көп құсты көріп шулаған.

Демінен ажал аңқиды,

Қара боранның тулаған.

Ұлиды дауыл іргеде,

Айта ма ол да шерлі жыр.

Қаңтар ма, мезгіл шілде ме?

Мезгілсіз неге солды гүл?

Сап-сап боран, сап боран,

Ақ басқыныңды айдама.

Шулатпай көлді жат боран,

Тұнығын шайқап лайлама!

Тірліктің тіліп сабасын,

Сабыр қыл енді, салма ойран.

Қайырды көп құс қанатын,

Дәруіштей көкке қол жайған!