Өлеңдер ✍️

Тамыз келді көмейінен шоқ ұшқан,
Бурыл бұлттар көз тартады алыстан.
Бұл кезде ауыл сыртындағы қауындар,
Сұлу қыздың сымбатындай толысқан.
Кеңістікке жұпар шашқан әдемі,
Жер қойнынан өрген әсем нәр еді.
Алаулайтын ақ дидары күнімен,
Бізден соны жасыратын пәлегі.
Көретінбіз кең далаға жүз барып,
Қайтушы едік кейде ерекше сызданып.
Бесін ауа баққа кірдік үш бала,
Шырын дәмін өзгелерден қызғанып.
Көңіл шіркін тоят табар түсінен,
Нақ бір алтын шығатындай ішінен.
Таңдап жүріп жинадым сол қауынды,
Аңдап басып аяғымның ұшымен.
Біз жүргенде қауын таңдап бәлсініп,
Қарауыл шал келді...
Қолында нән шыбық;
– Отау үйге ие болар шағында,
Ел ырысын ұрлап жеген өң шірік
Көрсетейін, – деп қуғанда тұра сап,
Тозақ болып елестеді мына сәт.
...Былай шығып, ал күлейік үшеуміз,
Қайтер еді мүмкін сонда жыласақ...