Өлеңдер ✍️

Бүршік атып сұлудың жанарында,
Қауыз аштым көктемнің қабағында.
Әдемі әуен аңқып өн бойымнан,
Аяулы сезім тұнған сағағымда.
Аялаған ақ таңға өзі мұңын,
Ғашықтардың қағады көзі күлім.
Мен – олардың мәңгілік сырласымын,
Ақындардың аяулы сезімімін.
Тәтті мұңын аялап қыз келеді,
Мен болармын жанының іздегені.
Көктем менің өмірім бір-ақ мезгіл,
Сезімің үшін келіп үзбе, мені...
Есі қалмай көктемде ебелектеп,
Шырынымды сорады көбелек кеп.
Оның нәзік жүрегі менің ғана –
Тәтті сезімдерімді керек етпек.
Құпиям бар тек қана сіз көретін,
Ақ назын айту үшін қыз келетін.
Мен деген...
Бар болғаны гүл ғанамын,
Көктемде қауыз ашып, күзде өлетін.