Өлеңдер ✍️

  20.08.2022
  78


Автор: Хамит ЕСЕМАН

ЕСКІ СУРЕТ

Қобызымның бұраймын құлағын көп,
Сөкпе Тағдыр өткенді сұрадың деп;
Еске түсіп бейуақта балалығым,
Жылағым кеп тұрғаны-ай, жылағым кеп.
Пенде болып мойнына күнәні ілген,
Қайта сәби бола алмай жыладым мен.
Қайран күндер қыздарға хат жазатын,
Артынша сөз еститін мұғалімнен.
Кім түсінсін сондағы мұңды біздің,
Сезімімді ең алғаш жыр ғып үздім.
Сүйгім келіп... амалсыз қайтушы едім,
Жанарынан сыр аулап құрбы қыздың.
Қайда кеткен барлығы қызығар күн,
Күрең тартып барады жүзім әр күн.
Кестеленген ақ көйлек киген қыздың,
Бейнесін де көзімнен үзіп алдым.
Болатын үрзада әлем үлесімде,
Мен де сәби едім ғой... Білесің бе?!
Аяулы азап сыйлаған алғаш рет,
Бала ғашық әлі күн жүр есімде.
Құлжадай сорабынан жаңылысқан,
Көз ашпадым әйтеуір жабығыстан.
Сағынышым – бойдағы басты дертім,
Өлер болсам өлермін сағыныштан.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу