Өлеңдер ✍️

Өмір бойы сақтап қалған мәрт атын,
Махаббаттың күйін шертті қарт ақын.
Ғашықтардың хикаясын төгілтіп,
Домбырасын тоқсан толғап тартатын.
Бой тасалап пендешілік күбірден,
Күй толғайды Тәттімбет пен Сүгірден.
Сұлу қыздың назды сәтін салды кеп,
Отауына еркелеп бір жүгірген.
Енді арудың үйден шығар сәтін сал,
Қызықтайық қыздың көркем затын сәл.
Мүмкін біз де ақын болып кетерміз,
Жоқ, біздерге сене алмайды ақын шал.
Кенет сөзді басқа арнадан тартады,
Таусылмайды жәдігер сөз, бар тағы...
Өлең жайлы айтса егер де, әлгі қыз –
Ақын болып кететіндей қорқады.
Кеудесінде күмбірлеген ария,
Мақамы енді тасып аққан дария.
Өмірінен өнеге өріп беретін,
Көрінбейді бүгін сол бір қария.